မဂၤလာပါသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ

က်ေနာ္ဆုိးဒ္ေလးကုိျပန္လည္ေရးႏိုင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနပါတယ္ေနာ္

http://cryingheard.blogspot.com/ မွ

ငုိေနေသာႏွလုံးသားေလးမွ

 သူငယ္ခ်င္း၊ ဘေလာ့မိတ္ေဆြအာလုံးကုိႏုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိျပန္သြားပါျပီ အကယ္မ်ား ဒီဘေလာ့ေလးကုိဆက္ျပီေရးခ်င္သူမ်ားရွိရင္ yewin990@gmail.com သုိ႔ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္...

အေမ့ရင္ခြင္ရဲ ့အေဝးမွာ(ေရး …သံစဥ္ျဖိဳး)

တက္လိုက္က်လိုက္စိတ္ဓာတ္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္..
လြမ္းဖ်ားလြမ္းနာလို႔နာမည္တပ္လို႔ရတဲ႔ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တာေတြရယ္..

ဘာေႀကာင့္လည္းလို႔ေမးခဲ့ရင္ေတာင္အေျဖမရွိတဲ့
တစ္ခ်ိဳ႕ညေတြမွာက်တတ္တဲ့မ်က္ရည္ေတြရယ္ ..

တစ္ခုမကလိုခ်င္လို႕ တစ္ခုခုေပးေတာ့မလိုလို ဂရုစိုက္မႈေတြရယ္ ..

အၿမဲတမ္းအေဖာ္ျပဳေပးေနတတ္တဲ့
ခပ္ရင့္ရင့္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ညေတြရယ္ ..

အဲဒါေတြအားလံုးက သမီးေဘးနားမွာ သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ေလးနဲ႔ဆိုေတာ့
အေမ့ရင္ခြင္ကို သမီး မတမ္းတပါဘူး
အဲလိုမ်ိဴးေလးေမ့ခ်င္ဟန္ေဆာင္ထားတာေပါ့ ..

၂၂ ႏွစ္အေမ့သမီးကို
၃၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ရင့္က်က္မႈမ်ိဴးေတြ လာေတာင္းၾကတိုင္း
အေမေျပာေလ့ရွိတဲ့ ငါ့သမီးကအေမ့မ်က္စိထဲမွာ အၿမဲကေလးပဲဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့
တကယ္သတိရတယ္ အေမရယ္..

Globalization ဆိုေပမယ့္
သမီး၀မ္းနည္းတိုင္း အေမ့ရင္ခြင္ကိုေျပးလာလို႔မရမွေတာ့
အဲဒီ Globalization ကလည္းအသံုးမ၀င္ပါဘူးအေမရာ..

ဒီလိုနဲ႔ အေမ့ရင္ခြင္ရဲ ႔အေဝးကသမီး
ၾကမ္းလိုက္ လြမ္းလိုက္ လမ္းခရီးမွာ
တစ္ခုခုဆို အေမ့အသံကိုပဲ ျပန္ၾကားေယာင္ျပီး
စိတ္ဓာတ္ကုိ အေရာင္ျပန္တင္ေနရတယ္ အေမရယ္။
 

(သံစဥ္ျဖိဳး)

ကာရံမလွေပမယ့္ ဒဏ္ရာကင္းတဲ့ကြ်န္ေတာ္ကဗ်ာ

ရင္ခြင္တံခါးကို
အၾကင္နာစြမ္းအင္နဲ႔
နင္တစ္ေယာက္တည္း
၀င္ခြင့္ရေအာင္
ႏွလံုးသားအဓိဌာန္၀င္
ေမတၱာေတြ သက္ေသထား

ခ်စ္ျခင္းရဲ့ တန္ခိုးနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွမက်ိဳးမယ့္
ႏွလံုးသားတံခါးခ်ပ္
 ငါေဆာက္ထားတယ္ ။

နားလည္မႈ႔ အမွ်င္ထုတ္
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတုတ္တုတ္နဲ႔
ငါဆုပ္ထားတဲ့
ခ်စ္ျခင္းစံပယ္တပြင့္ဟာ
ကမၻာတည္သမွ်
မညႈိးႏြမ္းမယ့္
ကဗ်ာသီတဲ့ ပန္းစံပယ္တစ္ပြင့္ရယ္လို႔
ငါ့ႏွလံုးသား အခ်စ္သမိုင္းမွာ
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေရသီခဲ့မယ္ ။

အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႔
နာမည္တပ္ႏိုင္ယံုေလာက္နဲ႔
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း
လွ်ာဖ်ားက အားယားျပီးထြက္လာတာမဟုတ္ေတာ့
အခ်စ္ရဲ့ ေဘာ္ေဘာ္ေတြျဖစ္တဲ့
ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုး
ယုယ တြယ္တာ
နားလည္ ေပးဆပ္
ေမွးစက္ေစခ်င္တာ
ႏွလံုးသားေမြ႔ယာေပၚမွာမို႔
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ေရးတဲ့ကဗ်ာတိုင္း
နင့္အတြက္ အခ်စ္ေတြ အန္ခ်တဲ့
ကာရံမလွေပမယ့္
ဒဏ္ရာကင္းတဲ့
ကဗ်ာေလးလို႔
နင့္စိတ္မွာထား

ႏွလံုးသားေလးနဲ႔ ဖတ္ေပးပါ ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

အခ်စ္ဆိုတာ နင့္မိခင္လား

ကာရံေတြသက္ျပင္းခ်တဲ့ညက
ၾကယ္တာရာေတြ ေစာင္ျခံဳေကြးလို႔
 မိုးတိမ္တလိမ့္လိမ့္နဲ႔
လမင္းေတာင္ ညေပ်ာက္ေနေလရဲ့ ။

ၾကင္နာသူက နာက်င္သူအျဖစ္ထားခဲ့ျပန္ေတာ့
ဒဏ္ရာမေပၚတဲ့ ေ၀ဒနာအတြက္
ဘယ္သူကမ်ားေဆးစြမ္းတစ္လက္
ေဖာ္စပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ ။

သံသယေျမဆီလႊာေပၚမွာ
အခ်စ္သစ္ပင္ဆိုျပီး
ခေနာ္ခနဲ႔တိုးထြက္လာမွေတာ့
ဒီသစ္ပင္ဟာ ဘယ္လိုၾကီးထြားရွင္သန္ရမလဲ ။

အေတြးေတြ ဟိုေရာက္ ဒီေပါက္နဲ႔
ရင္ဘတ္ေအာက္က ႏွလံုးသားကို
ဓါးတံုးတံုးေထာက္ ေမးၾကည့္မိသည္
အခ်စ္ဆိုတာ နင့္မိခင္လား ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

ငွက္ကေလး သို႔ ......

ငွက္ကေလးေရ .....
အသံသာတဲ႔ ကုိယ္႔ရဲ႕ ငွက္ကေလးေရ .....
အိပ္ေမာက်ေနျပီလားကြယ္ .....
ေကာင္းေသာညေလး  ျဖစ္ပါေစလုိ႔
ငွက္ကေလးအတြက္  ကိုယ္ဆႏၵျပဳမိပါရဲ႕.....
ဒီေန႔လဲ ကိုယ္႔ကုိ  ႏွဳတ္မဆက္ပဲ
ငွက္ကေလး  အိပ္ေမာက်သြားျပန္ျပီေနာ္ .....

မီးစိမ္း နဲ႔ မီး၀ါေလးရဲ႕ 
အကူးအေျပာင္းမွာ 
ကိုယ္ မွင္သက္မိေနတုန္း
အေမွာင္နက္နက္ အလင္းလဲ႔လဲ႔
ျမင္ကြင္း တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ
ငွက္ကေလးရဲ႕ အိမ္ျပတင္းက
စီးဆင္းေနက်  ညခင္းတခုလို .....

လက္ျပ ႏွဳတ္ဆက္ခြင္႔ရွိရဲ႕လား ?
ကိုယ္ ေရာက္ကန္းမတက္ခ်င္ပါဘူး .....
အိပ္မက္လွလွ  မက္ေစဖုိ႔သာ
အသံတိတ္  ဆုေတာင္းေပးေနမိခဲ႔တာ
ရင္ထဲမွာ လစ္ဟာသြားတဲ႔  ေ၀ဒနာ
ေၾကျငာစရာမလုိပဲ
အိမ္ျပန္လမ္းေလးက  သိတယ္ ......
အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိပဲ
ငွက္ကေလးနဲ႔  ေ၀းခဲ႔ရတဲ႔ ညဟာ
ကိုယ္႔ အတြက္ေတာ႔
ဒီဇင္ဘာကုိ  အာတိတ္သမုဒၵရာထဲ
ပစ္ခ်ခံလုိက္ရတဲ႔  ညပဲ ......

ငွက္ကေလးရယ္ ........
ကိုယ္ဟာ အစြဲလန္းၾကီးသူတစ္ေယာက္ 
မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး ...........
ငွက္ကေလးနဲ႔  ပတ္သက္ရင္  အရာရာကုိ
စြဲစြဲလန္းလန္း  ရွိေနခဲ႔တာေလး  တခုရယ္ .......

ကုိယ္႔ ခ်စ္သူနဲ႔  လမ္းခြဲျပီးကတည္းက
ဘယ္လုိ အသဲကြဲဇာတ္လမ္းမ်ိဳးကုိမွ
ကိုယ္ မဖတ္ခ်င္ေတာ႔တာ ......
ၾကည္႔မိတုိင္း  မ်က္ရည္က်ရတဲ႔
ဘယ္လုိ အလြမ္းဇာတ္သိမ္းမ်ိဳးကိုမွ
ကိုယ္ မခံစားႏိုင္ေတာ႔တာ .......

အသဲငယ္တတ္သူရယ္လို႔  ကိုယ္႔ကုိ 
ငွက္ကေလး  ျပက္ရယ္ျပဳခ်င္ ျပဳေနမယ္ ......
ကိုယ္႔မွာေတာ႔  ခဲမွန္ဖူးတဲ႔  စာသူငယ္မုိ႔
တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ေနမိတဲ႔ အျဖစ္ရယ္ပါ......

စာနာတတ္မယ္ဆို  ကိုယ္႔ဘက္ကုိ
တခါေလာက္ပဲ ငွက္ကေလး ငဲ႔ၾကည္႔ေပးပါ .....
အလြမ္းေတြ  နင္႔ေနတဲ႔  အခ်စ္ဘူတာမွာ
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းရထားေလး  ဆုိက္ကပ္ေနတာ
ငွက္ကေလးတစ္ေယာက္ ၾကည္႔တတ္ရင္ ျမင္မွာပါ ......

ငွက္ကေလး  သိလား ?
ကိုယ္ဟာ  ပရဟိတထက္
အတၱဟိတကုိသာ  ဦးစားေပးခဲ႔သူ .....
ဒီအသက္ ဒီအရြယ္အထိ
ကိုယ္႔ ကိုယ္က်ိဳးတစ္ခုထဲကုိသာ
ေရွးရွဳျပီး  ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ႔တဲ႔သူ .......

အခုေတာ႔ ကိုယ္ဟာ
ကိုယ္ခ်င္းစာျခင္း တရားကို
ကုိယ္႔ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွာ
လမ္းျပအလင္းေရာင္လုိ  ခ်ိတ္ဆြဲလုိ႔ .....
ရုိ႕က်ိဳးျခင္း ဆုိတဲ႔  ဂါရ၀တရားကို
ကုိယ္႔ ႏွလံုးသားရင္ျပင္မွာ
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး  ထြန္ယက္လုိ႔ .......

ကိုယ္ဟာ စကားလံုးေတြနဲ႔
ဖြင္႔ဟ ေျပာျပစရာမလုိပဲ
ငွက္ကေလး  ရင္ထဲက  ဆႏၵေတြကို 
အလုိအေလ်ာက္  သိျမင္နားလည္ႏုိင္ခဲ႔တဲ႔သူ .....
ကိုယ္ဟာ ငွက္ကေလးႏွဳတ္က 
တကူးတက  ဆံုးမစရာမလုိပဲ
အၾကည္႔ တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
ငွက္ကေလး  အလုိက်
ကိုယ္႔ဘ၀ကို  ပဲ႔ျပင္ေနထုိင္ခဲ႔တဲ႔သူ ......

ကိုယ္ထင္တယ္ေလ ......
ငွက္ကေလးသာ ကိုယ္႔အနား ရွိခဲ႔မယ္ဆို
ဘယ္လုိ  ေခတ္ေပၚ  အီလက္ထေရာနစ္
ပစၥည္းမ်ိဳးကိုမွ ကိုယ္မလုိခ်င္ေတာ႔ဘူး ......
ေသခ်ာပါတယ္ ......
ဘယ္လုိအေဆာင္အေယာင္ အခမ္းအနားမ်ိဳးကိုမွ
ကိုယ္ မမက္ေမာေတာ႔ဘူး .......

တခါ တခါေတာ႔လဲ
ငွက္ကေလး  ေျပာေျပာေနက်
ျမန္မာသံစဥ္  သီခ်င္းေလးေတြကုိ
နားေထာင္ၾကည္႔မိခ်င္သား .....
ၾကင္နာတတ္တဲ႔  ငွက္ကေလးက
ကဗ်ာခ်ိဳခ်ိဳေလး  တစ္ပုဒ္ေလာက္
ကိုယ္႔ကို  ရြတ္ျပပါလား ?

အို ......... ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ
မ်ားလြန္းသြားျပီထင္ရဲ႕ ....
အလကားရတဲ႔  စိတ္ကူးယဥ္ခြင္႔အေပၚမွာ
အုတ္ျမစ္ခ်လုိ႔  ကိုယ္ဟာ ေလထဲ
တုိက္အိမ္ေဆာက္ေနမိသူပါကြယ္ ....
တဆိတ္ေလာက္ ..... ဟုိအေ၀းတစ္ေနရာကေန
ကိုယ္႔ကို  ငွက္ကေလး  ေလွာင္ေျပာင္
ရယ္သြမ္းေသြးမေနဘူး  မဟုတ္လား ?

တျခားသူေတြအေပၚမွာ  ၾကင္နာတတ္သေလာက္
ကိုယ္႔အေပၚမွာ  ငွက္ကေလးတစ္ေယာက္
မၾကင္နာတတ္တာ  ကိုယ္သိတယ္ ......
အဲဒါဟာ ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိတဲ႔  အေျဖကုိလဲ
ငွက္ကေလး ကိုယ္တုိင္ပဲ သိမယ္ .......

ငွက္ကေလးရယ္ .......
ရက္စက္တတ္သူလုိ႔  ကိုယ္ မစြပ္စြဲပါရေစနဲ႔ .....
အသဲခြဲတတ္သူလုိ႔လဲ ကိုယ္ ကင္ပြန္းမတပ္ခ်င္ပါဘူးကြယ္ .....
အဆင္ျခင္မဲ႔တဲ႔ ကိုယ္႔ ႏွဳတ္ထြက္ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင္႔
ငွက္ကေလးရဲ႕  ဂုဏ္သိကၡာေတြ
ညိွဳးႏြမ္းသြားမွာ  ကုိယ္စိုးတယ္ .........
အလွ်ံတျငီးျငီး  ေတာက္ပေနတဲ႔
ငွက္ကေလးရဲ႕  အရွိန္အ၀ါေတြ
ယုတ္ေလ်ာ႔သြားမွာ  ကိုယ္ေၾကာက္တယ္ ......

အခ်စ္ဟာ ကိုယ္႔အတြက္
အျမဲစိမ္းသစ္ေတာ .......
စိမ္းလန္းတဲ႔  သူ႔အသြင္အျပင္က
ရင္ကုိ  ေအးျမေစေပမဲ႔လို႔
ရင္းႏွီးမွဳ  တစံုတရာကိုေတာ႔
ဘယ္ေသာအခါမွ  မေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ႔ဘူး .......
အဲဒိလုိပဲ  ငွက္ကေလးဟာလဲ
ကိုယ္႔အတြက္  အျမဲစိမ္းသစ္ေတာ .......
အခ်စ္ = ငွက္ကေလး = အျမဲစိမ္းသစ္ေတာ
အေျဖရျပီးသား  ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကုိ
ထပ္ခါတလဲလဲ  မုိက္မုိက္မဲမဲ
တြက္ခ်က္ေနမိသူဟာ  ကိုယ္ေပါ႔ ......

ငွက္ကေလး သုိ႔ .......
.............................
ငွက္ကေလး အတြက္ .......
..............................
ငွက္ကေလး .................
.................................
.................................

နာရီလက္တံ တခ်က္ခ်က္ ျမည္သံၾကားမွ
ပစၥဳပၸန္ဟာ စိတ္နဲ႔ခႏၵာမွာ ကပ္တယ္ ......
ဟုိအေ၀းဆီမွာ  မဟူရာညရဲ႕
ရထားဥၾသသံ  ခပ္သဲ႔သဲ႔ ........
အင္း ....... ဘာလုိလုိနဲ႔  ဒီညလဲ
ငွက္ကေလးအတြက္  ကဗ်ာေရးရင္း
မုိးလင္းရအံုးေတာ႔ျပန္မွာပဲ ............. 

 

 မုိးနတ္ၾကယ္စင္  

၀ဋ္

စမ္းေရလဲ  စီးေစ

လမ္းေတြလဲ  နီးေစ

ပန္းေၾကြတဲ႔  ေမွာ္ရံုေတာမွာသာ

ႏြမ္းေနတဲ႔  လူတစ္ေယာက္

မၾကာခဏ ဆုိသလို

လမ္းေပ်ာက္လုိ႔ ေနဆဲ

ဘယ္မွာလဲ .....

လူေတြ  ကင္ပြန္းတပ္ေနၾကတဲ႔

ျမင္႔ျမတ္တဲ႔  သစၥာတရားေတြ .....

ဘယ္မွာလဲ ......

ကဗ်ာဆရာေတြ  အသံေကာင္းဟစ္ေနၾကတဲ႔

ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ႔  ေမတၱာတရားေတြ .......

ကိုယ္ခ်င္းစာျခင္းတရား  ဆုိတာကိုလဲ

တစ္ခါေလာက္ေတာ႔  ငါေတြ႔ဖူးခ်င္မိရဲ႕ .....

အရာအားလံုးကပဲ  ငါနဲ႔  ေ၀းေနတာလား ?

ငါကပဲ  အရာအားလံုးနဲ႔  ေ၀းေနတာလား ?

မ်ားမ်ားမေတြးပဲ  မ်က္စိမွိတ္လိုက္ရင္ေရာ

ဒီည အိပ္လုိ႔ ေပ်ာ္မွ ေပ်ာ္ပါ႔မလား ?

ခါးတဲ႔ဘ၀မွာ  တမာလို

ခ်ိဳမလာႏိုင္တာ  သိရဲ႕သားနဲ႔

ဇြတ္တုိး  ေမွ်ာ္မိတဲ႔  ငမိုက္သား

ေၾသာ္ ..... ဒီဒုကၡကေရာ

ကၽြတ္မွ ကၽြတ္ပါ႔မလား ? 

မိုးနတ္ၾကယ္စင္