တခါတေလ...

တခါတေလ....

ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းေနသလဲဆိုတာ..

အျခားသူကို ရွင္းျပေန ရတာထက္...

အလြယ္တကူ ျပံဳးျပလိုက္မိတာ...

ခံစားေနရသူအဖို႕ ပိုျပီး လြယ္ကူလိမ့္မယ္...။

တခါတေလ...

ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနသလဲဆိုတာ...

အျခားသူကို ေျပာျပေန ရတာထက္...

အလြယ္တကူ တိတ္ဆိတ္ေနမိတာ...

အသဲကြဲေနရသူအဖို႕ ပိုျပီး လြယ္ကူလိမ့္မယ္။

ျပံဳးေနတိုင္းလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာမဟုတ္ဘူး...။

တိတ္တဆိတ္ေနတိုင္းလည္း ေအးခ်မ္းေနတာမဟုတ္ဘူး..။

တခါတေလ...

ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ထိခံစားေနရလဲဆိုတာ...

အျခားသူကို ရွင္းျပေနရင္...

၀မ္းနည္းတဲ့စကားလံုးေတြ သူတို႕ ၾကားပဲၾကားႏိူင္လိမ့္မယ္။

ဘယ္အတိုင္းတာထိ .....

ဒဏ္ရာဟာနက္ရူိင္းတယ္ဆိုတာ

သူတို႕နားလည္မွာမဟုတ္ဘူး...။

မင္းအလကၤာ

ပဲႀကိဳက္တဲ့ မမ....

 

=========

တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ရွိသတဲ့။

ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္ စားၿပီးတုိင္းမွာ

စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တားမႏုိင္ဆီးမရ

ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။

တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး

လက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။ “ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္

ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕

အီးေပါက္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိ သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး”

လုိ႔ေတြးမိၿပီး ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ

သူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရမွာမုိ႔

ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္

အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။

အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔

ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က တေက်ာ့ျပန္ၿပီး

ထႂကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ႔။

အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန စားသြားလုိက္ရင္

အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ အီးေပါက္တာလည္း

ၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔”လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ

ဝယ္စားမိေရာတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ တလမ္းလုံး အီးေတြ တဘြတ္ဘြတ္ ေပါက္ရင္း ျပန္လာခဲ့တယ္။

အိမ္နားေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေနသာထုိင္သာရွိသြားၿပီး

သူမဘာသာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ ေအာင့္အီးသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ တြက္ဆမိသတဲ့။

အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္

စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။

“အခ်စ္ေရ…. ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”

အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ(မ်က္စိ)ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔

ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။ ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာ

ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ

ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္က

မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ

တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသေသးဘူး။

ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္

ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ

အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္

အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ

အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး

ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။

ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ

လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္

လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ အသည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့

ေနာက္ထပ္တင္ပါးေလးတဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး အီးသုံးလုံး ဆက္တုိက္

ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး

ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ေယာက္်ားဖုန္းေျပာေနတဲ့အသံကုိ တဖက္က နားစြင့္ရင္း

ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ သူမဟာ တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ

တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ ဆက္တုိက္လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္

တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ

ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ ကဗ်ာကယာ

ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ ျပန္ျဖန္႔တင္၊

လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔

ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။

ခင္ပြန္းသည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့

ဇနီးသည္ကေလးတေယာက္ပုံမ်ဳိး ဖမ္းေနေတာ့တာေပါ႔။ ခင္ပြန္းဟာ ဖုန္းေျပာတာ

အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္ သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္

အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။ သူမကလည္း

ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။

အဲသည္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ အသာအယာ

ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။

ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမကုိ

“ဟက္ပီးဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။

စ်ာန္

FB  မွ

....အေမ......

 

-ဒုကၡကို...ကိုးလလြယ္ပိုး....

အမ်ိုဳးမ်ိဳးေသာ....ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ႔.....

ေသမင္းကို.....ရင္ဆိုင္....

အႏိုင္ယူခဲ့တဲ့....သူရဲေကာင္း....။

-ႏို႔ခ်ိဳေကၽြးတိုက္....

ေထြးပိုက္ယုယကာ....

ေမတၱာေရပက္ျဖန္း....

လန္းဆန္းေစခဲ့သူ.....။

-လူလားေျမာက္ေအာင္....

ပ်ိဳးေထာင္လမ္းျပ....

ဆံုးမသြန္သင္...

ဂုဏ္အင္ၾကီးျမတ္....

တုႏိွဳင္းအပ္ရာ....မရိွေသာ

ေက်းဇူးရွင္....။

-အေမ.....

အေ၀းမွာ....ေနေပမယ့္

အေမကို တမ္းတတဲ႔စိတ္နဲ႔...

အိပ္ယာ၀င္တိုင္း...ကန္ေတာ့မိတယ္....

တင္ရိွခဲ့တဲ့....ေက်းဇူးေတြအတြက္....

ကၽြန္ေတာ္ဆပ္ႏိုင္ေအာင္...ၾကိဳးစားကာ...

ရိုးသားစြာ...ေနထိုင္လို႔......

အေမ....ေက်နပ္ႏိုင္ပါေစ...။

ခ်စ္မိုးညိဳ

အရွင္ဇာဂရ မစုိးရိမ္

ေဒါသထြက္ရင္ဘာေၾကာင့္ေအာ္သလဲ

 
ÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌÌ
ဟိႏၵဴသူေတာ္စင္တစ္ဦးဟာ တပည့္သာဝကေတြနဲ႔အတူ ျမစ္ကမ္းတစ္ခုကုိေရခ်ိဳးဆင္းလာပါတယ္... အဲ့ဒီျမစ္ကမ္းမွာ မိသားတစ္စုဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္ၿပီး အျပန္အလွန္ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္... သူေတာ္စင္က သူ႔တပည့္ေတြဘက္လွည့္ၿပီး အၿပံဳးေလးနဲ႔ ေမးလုိက္ပါတယ္...

"လူေတြ စိတ္တုိတဲ့အခါမွာ ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိၾကတာလဲ..."

တပည့္ေတြက အခ်ိန္အတန္ၾကာစဥ္းစားေနၾကပါတယ္... သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္...

"ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့စိတ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္မထားႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာ္ၾကတာေပါ့..."

"ဟုတ္ၿပီ... ကိုယ့္ေဘးနားမွာတင္ရွိေနတဲ့လူကိုေကာ ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ေျပာေနၾကတာလဲ... မင္းေျပာခ်င္တာကို ျဖည္းျဖည္းေျပာလို႔လည္း ၾကားေနရေနတာပဲ..." သူေတာ္စင္က ျပန္ေမးပါတယ္...

တပည့္သာဝကေတြက တျခားအေျဖေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထပ္ေပးၾကပါေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ တျခားသာဝကေတြေက်နပ္ေလာက္တဲ့အေျဖမ်ိဳး မေပးႏုိင္ၾကပါဘူး... ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္က ရွင္းျပပါတယ္...

"လူႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္တဲ့အခါ သူတို႔ႏွလံုးသားေတြဟာ ေဝးကြာသြားတယ္... အဲ့ဒီအကြာအေဝးကေနၾကားႏုိင္ဖုိ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေအာ္ေျပာေနၾကရတာပါပဲ... သူတို႔ေဒါသပိုထြက္ေလေလ သူတို႔ၾကားကအကြာအေဝး ပိုမ်ားလာေလေလျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ေအာ္ေျပာရေလေလပါပဲ..."

"လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေမတၱာရွိတဲ့အခါမွာဆုိရင္ေကာ ဘယ္လုိျဖစ္မယ္ထင္လဲ... သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ၿပီးမေျပာၾကပါဘူး... ႏူးႏူးညံ့ညံ့ညင္ညင္သာသာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းပဲေျပာၾကပါတယ္... ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတို႔ႏွလံုးသားခ်င္းအရမ္းနီးကပ္သြားၿပီေလ... သူတို႔ၾကားထဲကအကြာအေဝးဟာ အရမ္းနည္းၿပီး မရွိသေလာက္ကိုျဖစ္သြားလို႔ပါပဲ..."

သူေတာ္စင္က ဆက္ရွင္းျပပါတယ္... "သူတုိ႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္သြားတဲ့အခါက်ရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမလဲ... သူတို႔စကားကိုမေျပာေတာ့ပါဘူး... ေလသံေလးေလာက္နဲ႔ပဲေျပာဆုိၾကပါတယ္... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ အရမ္းနီးကပ္သြားၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတုိ႔ေလသံေလးနဲ႔ေတာင္ ေျပာေနဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေန႐ံုေလးနဲ႔ကို နားလည္ေနႏုိင္ၾကပါၿပီ.... ဒါဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္သြားၾကတဲ့အခါ လူႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္နီးကပ္သြားသလဲဆုိတာပါပဲ..."

သူေတာ္စင္က သူ႔တပည့္သာဝကေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာပါတယ္...

"ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔စကားမ်ားတဲ့အခါမွာ မင္းတို႔ရဲ့ႏွလံုးသားေတြကို မေဝးကြာေစပါနဲ႔... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပိုေဝးကြာေစမယ့္ စကားမ်ိဳးကုိလည္း ထပ္မေျပာပါနဲ႔... ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းတုိ႔ၾကားက အကြာအေဝးဟာ အရမ္းႀကီးမားၿပီး ျပန္လည္ဆံုဆည္းဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ တစ္ေန႔ကို ေရာက္ရွိသြားပါလိမ့္မယ္..."
----------------------------------------------------------------
Ref: Awesome Facts
----------------------------------------------------------------
ႏႈိင္းရင့္ေ

ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ ရဲ ့စာၾကည္ ့တိုက္ေပၚက ဆံုးမစာ အခ်က္ 20 ,...

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
၁) ဒီအခ်ိန္မွာ အိပ္ငိုက္ေနလွ်င္ မင္း အိပ္မက္မက္လိမ့္မည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကိဳးစားလွ်င္ မင္းအိပ္မက္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္။
၂) ငါ လစ္လွ်ဴခဲ့ေသာယေန႔သည္ မေန႔က ေနာက္ရက္တြင္ ပ်က္စီးလိုေသာသူ၏ဆုေတာင္းျခင္းပင္။
၃) အခ်ိန္ေႏွာင္းျပီဟု ထင္လိုက္ေသာအခ်ိန္သည္ အေစာဆံုး အခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။
၄) ယေန႔အလုပ္ကို ေနာက္ေန႔အထိမဆြဲပါႏွင့္။
၅) စာၾကိဳးစားခ်ိန္ ပင္ပန္းတာဟာ တခဏပါ။ မၾကိဳးစားလိုက္ပါမွ တသက္တာပင္ပန္းမွာ။
၆) သင္ယူေလ့လာဖို႔ ပ်က္ကြက္တာမဟုတ္ဘူး ။ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳမရွိတာပါ။
၇) စိတ္ခ်မ္းသာမွဳဟာ အဆင့္ သတ္မွတ္ထားတာ ရွိခ်င္မွရွိလိမ့္မည္။ ေအာင္ျမင္မွဳမွာေတာ့ရွိတယ္။
၈) သင္ယူေလ့လာၿခင္းဟာ လူ႔ဘ၀ရဲ. အစိတ္အပုိင္းတခုပါ ။
သင္ယူေလ့လာဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ၿခင္းကသာ လူ႔ဘဝရဲ့ ပ်က္ဆီးရာ။
၉) မေရွာင္ဖယ္ႏိုင္တဲ့ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳမ်ားကို ခံစားပါ။
၁၀) သူမ်ားထက္ပိုေစာ၊ ပို ၾကိဳးစားႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္မွဳအရသာကို ခံစားရမွာ။
၁၁) ဘယ္သူမွ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါဟာ ကိုယ့္ရဲ. ျပည့္စံုေသာ ပင္ကိုယ္ထိန္းႏိုင္စြမ္းအားႏွင့္ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ လံု႔လတို႔မွ ရရွိလာတာ။
၁၂) အခ်ိန္ဟာအျမဲတမ္းကုန္ဆံုးေနတယ္။
၁၃) ဒီေန႔ယိုေသာသားရည္သည္ေနာက္ေန႔၏မ်က္ရည္ျဖစ္လိမ့္မည္။
၁၄) ေခြးလိုသင္ယူေလ့လာပါ ၊ လူၾကီးလူေကာင္းလို ကစားပါ။
၁၅) ဒီေန႔ မသြားလွ်င္ ေနာက္ေန႔ေျပးရလိမ့္မည္။
၁၆) အနာဂတ္ကို ရင္ႏွီးျမဳပ္နံေနတဲ့သူဟာယခုလက္ေတြ႔ကိုသစၥာရွိသူပါ။
၁၇) ပညာရည္အဆင့္အတန္းဟာ ၀င္ေငြ အဆင့္အတန္း ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။
၁၈)ကုန္ဆံုးသြားေသာ တေန႔တာသည္ ျပန္မလာေတာ့ပါ။
၁၉) အခုေတာင္မွ သင္၏ျပိဳင္ဖက္သည္ စာရြက္ကို အဆက္မပ်က္္လွန္ေနျပီ။
၂၀) အက်ပ္အတည္းအခက္အခဲမရွိလွ်င္ အက်ိဳးအျမတ္မရႏိုင္ပါ။ ( အနာခံမွ အသာစံရမည္။ )

Mottoes on the Wall of the Harvard University Library
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
1.Sleep now and a dream will come out; Study now and a dream will come true.
2.Today you wasted is tomorrow loser wanted.
3.The earliest moment is when you think it's too late.
4.Better do it today than tomorrow.
5.The pain of study is temporary; the pain of not study is lifelong.
6.You never lack time to study; you just lack the efforts.
7.There might not be a ranking of happiness but there is surely a ranking of success.
8.Studying is just one little part of your life; loosing it leads to loosing the whole life.
9.Enjoy the pain if it's inevitable.
10.Waking up earlier and working out harder is the way to success.
11.Nobody succeeds easily without complete self-control and strong perseverance.
12.Time passes by.
13.Today's slaver will drain into tomorrow's tear.
14.Study like a Dog; Play like a gentleman.
15.Stop walking today and you'll have to run tomorrow.
16.A true realist is one who invests in future.
17.Education equals to income.
18.Today never comes back.
19.Even at this very moment your competitors keep reading.
20.No pain, No gain. —

ၤFB  မွ

with Min Htet, Nan Lei Yin, Ye Thurein Min, Soe Min, Min Nyi Thway, Chit SaNoe Oo and Nyi Min Htet.

အခ်စ္ ႏွင့္ လက္ထပ္ျခင္း

 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာ့ကိုေမးတယ္။

“အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဗ်”

ဆရာက ျပန္ေျဖပါတယ္။

“မင္းရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖေပးဖို႕အတြက္ ဟိုဂ်ံဳခင္းဆီသြားပါ။ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေရြးယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာ ျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”

ေက်ာင္းသားဟာ ဂ်ံဳခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။ ပထမဂ်ံဳပင္တန္းထဲ သူျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ဳံတစ္ေစ့ ရွိခ်င္ရွိနိုင္တယ္လို႕ သူ စဥ္းစားလုိက္မိတယ္။

အဲဒီေနာက္ ပိုျပီးၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကို သူေတြ႕လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့က သူ႕ကို ေစာင့္ေနနိုင္ေသးတယ္လို႕သူထင္ေနမိတယ္။

ဂ်ံဳခင္းတစ္ဝက္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီဂ်ံဳေစ့ဟာ သူအရင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဂ်ံဳေစ့ေလာက္ မၾကီးဘူးဆိုတာ စတင္ သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။ အၾကီးဆံုးဂ်ံဳေစ့ကို သူ လႊဲသြားေၾကာင္း သိတဲ့အခါ ေနာင္တရလာတယ္။

ဒါနဲ႕ သူဟာ ဆက္လက္ရွာေဖြျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ လက္ဗလာနဲ႕ ဆရာ့ဆီိ ျပန္လာပါတယ္။

ဆရာက သူ႕ကိုေျပာတယ္။

“အခ်စ္ဆိုတာ အဲဒီလိုပဲ။ မင္းဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့အခ်စ္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို မင္းလြဲသြားေၾကာင္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ သေဘာေပါက္လာတယ္”

“ဒါဆိုရင္ လက္ထပ္ျခင္းကေရာ...”လို႕ ေက်ာင္းသားကေမးျပန္တယ္။

ဆရာက ျပန္ေျပာပါတယ္။

“မင္းရဲ႕အေမးကို ေျဖဖို႕အတြက္ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္ပါ။ျပီးရင္ အၾကီးဆံုး စပါးတစ္ေစ့ယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ စပါးခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”

ေက်ာင္းသားဟာ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။

ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အရင္အမွားမ်ိဳးမလုပ္မိဖို႕ ဂရုစိုက္တယ္။ စပါးခင္းအလယ္ ေရာက္တဲ့အခါ သူ႕စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အလယ္အလတ္ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးဆြတ္ရင္း ဆရာ့ဆီ ျပန္လာပါတယ္။

ဆရာက သူ႕ကိုေျပာပါတယ္။

“ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းဟာ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးခဲ့တယ္။ မင္းဟာ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္တဲ့ စပါးတစ္ေစ့ကို ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအေစ့ဟာ မင္းရခဲ့သမွ် အေကာင္းဆံုးအေစ့လို႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိတယ္။ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ အဲဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ”

စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတြ႕ဖို႕၊ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကိုရရွိဖုိ႕ ရွာေဖြေနခဲ့ၾကတယ္။

ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ မၾကိဳးစားဘဲ ဒီထက္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ အခ်စ္ကို ဆက္လက္ျပီး ရွာေဖြေနၾကတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကို လက္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိျမင္လာေတာ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ လက္ထပ္ဖို႕အတြက္ ကိုယ္ရဲ႕ဂုဏ၊္ပညာနဲ႕သင့္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြၾကပါတယ္။

အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သင့္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တဲ့အခါ လက္ထပ္လုိက္ေတာ့တယ္။

ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။

ဘယ္လုိလူမ်ိဳးကို လက္ထပ္သည့္ျဖစ္ေစ၊ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ တန္ဖိုးထားျမတ္နိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သာယာခ်မ္းေျမ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။

(ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္)

ေမေမ ---- သားကို မခ်စ္ဘူးလားဟင္

 

ေမေမ ---- သားကို မခ်စ္ဘူးလားဟင္ -- အင္းေပါ့ေနာ္ ေမေမ သားကို မခ်စ္လို႔သာ ဒီလို အမႈိုက္ပံုးထဲ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ထားရက္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္

ေမေမ --- သား ခ်မ္းတယ္ေမေမ နံေစာ္ေနတဲ့ အမႈိုက္ေတြၾကားမွာ သားဘာေၾကာင့္မ်ား လူလာၿဖစ္လာရသလဲဟင္ ေမေမ --

ေမေမ့ကို သားမမုန္းပါဘူး ေမေမကေတာ့ဘာလို႔ သားကိုမုန္းတာလဲဟင္--ေမေမ သား ဘာမ်ားမွားခဲ့လို႔လဲ သားေမေမ့၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ ေႏြးေထြးလံုၿခံဳမႈအၿပည့္နဲ႔ေနခဲ့တုန္းကေပါ့

သားကိုယ္သား စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္လိုလို -- စည္းစိမ္အၿပည့္နဲ႔ ဘုရင္ၾကီးတစ္ေယာက္လိုလို ဘ၀င္ေတြၿမင့္ခဲ့ေသးတယ္ ေမေမရယ္ --ေမေမ့ ၀မ္းၾကာတိုက္က သားအတြက္

တကယ့္ကို ေႏြးေထြးတဲ့ ဘံုဗိမၼာန္ၾကီးတစ္ခုပါပဲ ေမေမ ---ဒါနဲ႔မ်ား သားကို ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုစြန္႔ပစ္ရတာလဲဟင္ ေမေမ --ေမေမ ေၿဖေပးပါဦး သားကိုေၿဖပါဦးေမေမ

သားကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလားဟင္-- သားၾကီးလာရင္ေမ့ေမ့ကို ဒုကၡမေပးပါဘူး ေမေမ -- ေမေမဟာ သား လူ႔ဘ၀ၾကီးထဲ စေရာက္လာ ကတည္းက ပထမဆံုးထိေတြ႔ခြင့္ရတဲ့လူသားဟာေမေမပါ

ေမေမရယ္---တၿဖည္းၿဖည္းေအးလာၿပီ ေမေမ

သား ဒီလိုနဲ႔ လူ႔ဘ၀ထဲကေန ၿပန္ထြက္ခြာရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ေမေမ ---ေမေမ က်န္းမာပါေစေနာ္---တစ္ခုပဲေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ေမေမရယ္

ေမေမ သားတို႔ကိုမခ်စ္ရင္ ေနာက္ဆို သားတို႔ကို လူ႔ဘ၀ထဲကိုမေခၚပါနဲ႔ေမေမရယ ္ေမေမတို႔ေခၚလို႔သားတို႔လာရတာပါ ဘာေၾကာင့္မ်ား အခုမွ မလိုခ်င္လို႔ စြန္႔ပစ္ရက္တာလဲဟင္

ေမေမရယ္---သား သြားရေတာ့မယ္ေလ သား ေနခ်င္ပါေသးတယ္ ေမေမတို႔နဲ႔အတူ လူ႔ေလာကထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေနခ်င္ပါေသးတယ္ေမေမ

အို----ေမေမ--ေဘးနားမွာ ေခြးနက္ၾကီးေတြေရာက္လာၾကၿပီေမေမ ---သူတို႔အစာကို အမႈိုက္ပံုးထဲလာရွာရင္းနဲ႔သားကိုေတြ႔သြားၾကေတာ့မယ္

သူတို႔ --သားကိုေရာစားပစ္မွာလားဟင္ေမေမ ---ေမေမ သားေၾကာက္တယ္ေမေမ ---သားအရမ္းေၾကာက္တယ္ သားကို ေမေမ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလားဟင္

သားႏွုတ္ဆက္ခဲပါတယ္ေမေမ ေနာ္--ေမေမလည္း ေနေကာင္းေအာင္ေနပါေနာ္ ---

သားအရမ္းခ်စ္တယ္ ေမေမ့ကိုေလသား အရမ္းခ်စ္ပါတယ္

ေမေမ----

ေ မ ေ မ - - --

ေ မ ေ မ -- - - - - - --

သက္တန္႔ခ်ိဳ ခံစားေရးဖြဲ႔သည္ ။

March 1-2012

Credit to original photo owner

သက္တန္႔ခ်ိဳ

အမယ္အုိ ႏွင့္ ေရအုိး

 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္မွာ ေရအိုးႏွစ္လံုးရွိပါတယ္...

၀ါးလံုးနဲ႔တစ္ဘက္တစ္ခ်က္လွ်ိဳျပီး ပခံုးေပၚမွာထမ္းျပီး ေန႔စဥ္ေရခပ္ေလ့ရွိပါတယ္...

အိုးတစ္လံုးမွာ အက္ရာေလးတစ္ခုပါပါတယ္... 

ေနာက္တစ္အိုးကေတာ့ အျပစ္အနာအဆာမရွိတဲ့အတြက္ အျမဲတမ္းေရအျပည့္ရပါတယ္...

သူ႕အိမ္နဲ႕စမ္းေခ်ာင္းက အေတာ္အလွမ္းကြာတဲ့အတြက္ အိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာ အက္ေၾကာင္းပါတဲ့အိုးထဲကေရက တစ္၀က္ပဲပါလာပါေတာ့တယ္...

ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ေရခပ္လာခဲ့တာ သူ႕ဖို႕အျမဲပဲ တစ္အိုးနဲ႕ တစ္၀က္ေသာေရကိုသာရခဲ့ပါတယ္...

အနာအဆာကင္းတဲ့အိုးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကို ဂုဏ္ယူေနခဲ့ပါတယ္...

ဒါေပမယ့္ အနာပါတဲ့အိုးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကိုရွက္ေနမိျပီး သူလုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို တစ္၀က္ပဲလုပ္ႏို္င္တာကို စိတ္ဆင္းရဲေနခဲ့ပါတယ္...

ႏွစ္ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ ခါးသီးလွတဲ့ က်ရႈံးမႈကို ခံစားလာခဲ့ရျပီး တစ္ေန႕မွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာ အိုးပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ဒီလိုေျပာပါတယ္...

" ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ရွက္မိပါတယ္...

ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေဘးဘက္မွာရွိေနတဲ့အက္ရာက အိမ္ကိုသြားရာလမ္းမွာ ေရေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္က်ကုန္လို႔ ပါပဲ "...

အမ်ိဳးသမီးၾကီးက ျပံဳးလိုက္ျပီး... 

" မင္းဘက္ကလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပန္းေတြပြင့္ေနတာသတိမထားမိဘူးလား...

ဟိုဘက္မွာေတာ့ပန္းေတြမရွိဘူးေလ...

အဲဒါမင္းရဲ႕အျပစ္အနာအဆာကို ငါသိလို႕ ပန္းမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြကို စိုက္ထားတာ...

ငါတို႕အိမ္ျပန္တိုင္း မင္းက ေရေလာင္းေပးသြားတာမဟုတ္လား... 

ႏွစ္ႏွစ္လံုးငါလွပတဲ့ ပန္းေတြကိုခူးျပီး ငါ့အိမ္မွာအလွဆင္ႏိုင္ခဲ့တယ္...

မင္းမွာသာအက္ရာေလး မရွိခဲ့ရင္ ငါ့အိမ္ကို ဘယ္မွာအလွဆင္ႏိုင္မလဲ " လို႕

ေျပာျပလိုက္ပါတယ္...

" လူတိုင္းလိုလိုမွာ အျပစ္အနာအဆာေလးေတြ ရွိၾကတာပါပဲ။အဲဒီလိုအက္ေၾကာင္း

ရာေတြ၊ အျပစ္အနာအဆာေတြက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဘ၀ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးေပးျပီး အက်ိဳးလည္းျပဳေပးၾကပါတယ္ " လို႕ ဆရာမၾကီးေဒၚခင္ေစာတင့္ရဲ႕ အခ်စ္မ်ားစြာနဲ႕ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ " ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာေရးထားလို႕ကိုယ္ကျပန္ျပီးေ၀မွ်တာပါ။

(A Chinese Woman And Her Watering Pots)

credit : Swe Thandar Aung

အိမ္လြမ္းသူ '

 

☆ လြမ္းမိတယ္

မွဳိင္းပ်ပ်ေတာင္တန္းေတြနဲ့

အစီအရီေပါက္ေနတဲ့ ထန္းေတာေတြကုိေလ။

☆ ဘယ္ေတာ့မ်ား ျပန္နမ္းရွုိက္ခြင့္ရမွာလဲ

စပါးခင္းေတြကုိ ျဖတ္သန္းျပီး တုိက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိေလ။

☆ လြမ္းတယ္

ဆည္းဆာေအာက္မွာ

ေရခပ္ဆင္းတဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကုိလြမ္းတယ္။

ဖုံတေထာင္းေထာင္းနဲ့

လွည္းလမ္းၾကီးကုိလည္းလြမ္းတယ္။

ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးေအာင္မွာ

ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း

စကားစျမည္ ေျပာခဲ့ရတဲ့ညေတြကုိလြမ္းတယ္။

☆ ငါ...နွုတ္မဆက္ခဲ့ပါဘူး

ဒါေပမဲ့

လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္။

ငါ...မငုိေက်ြးခဲ့ပါဘူး

ဒါေပမ့ဲ မ်က္ရည္ေတြျဖဳိင္ခဲ့တယ္။

☆ ဒီ...အတိတ္ရဲ့တံစက္ျမိတ္ထဲ

ငါ့အိပ္မက္ေတြ ဘယ္ေတာ့ျပန္ေျခခ်ခြင့္ရမွာလဲ..

နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့

ဆြဲမိဆြဲရာတြယ္ကပ္ေနရသူေတြထဲ

ေျခသလုံးကုိ အိမ္တုိင္လုပ္ေနရတဲ့ ေဟာဒီ ငနဲတစ္ေယာက္ကေတာ့

အခုထိ အိမ္မျပန္နုိင္ေသးဘူး ။ ။ ။

*••.¸¸☾☆★¸¸.•*¨*••.¸¸☾☆¸.•*¨*★☆☾

 အိမ္လြမ္းသူ '

တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ

 

ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားေတြက သူ႔ကိုေတြ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူေသေနခဲ႔ၿပီ။ၿပိဳက်လာတဲ႔ အိမ္ပိမိၿပီး သူေသသြားတာ။

အပ်က္အစီးေတြၾကားကေန ေသဆံုးေနတဲ႔ သူ႔ပံုစံကို လွမ္းၿမင္ေနရတယ္။ဒူးေကြးၿပီး ေရွ႔ကိုကိုင္းေနတဲ႔ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အားၿပဳေထာက္ထားတဲ႔ သူ႔ပံုစံက ဘုရား၀တ္ၿပဳေနတဲ႔ ပံုနဲ႔တူေနတယ္။

ဒါေပမဲ႔ အသက္ရွင္မရွင္ ပိုေသခ်ာေအာင္ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားေတြက သူ႔ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကတယ္။ကယ္ဆယ္ေရးအလုပ္သမားတဦးက ဦးခိုက္ခ်ေသေနတဲ႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲ ခဲရာခဲဆစ္ လက္ကိုထိုးထည့္ၿပီး ၀မ္းသာအားရ လွမ္းေအာ္လို္က္တယ္။

”လူရွိတယ္။

ကေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္၊အသက္ရွင္လ်က္ပဲ” လို႔

ထေအာ္လိုက္တယ္။ရွိသမွ် ခြန္အားေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဖိကပ္ေနတဲ႔ အုတ္ပံုေတြကို ရွင္းလင္းလိုက္ၾကတယ္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ေထာင္မတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ သံုး၊ ေလးလသားအရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို သြားေတြ႔မိတယ္။

ကေလးကိုစစ္ေဆးဖို႔ ဆရာ၀န္တစ္ဦးက ေပြ႔ခ်ီလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကေလးေက်ာပိုးစထဲကေန ဖံုးတစ္လံုးထြက္က်လာတယ္။ဆရာ၀န္က ဖံုးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ message တိုေလးတစ္ေၾကာင္းကို

ေတြ႔လိုက္ရတယ္…

“သားေလးေရ…တကယ္လို႔မ်ား သားေလးအသက္ရွင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ သားကိုအေမအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားေပးပါေနာ္။”တဲ႔။ ေသသူေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႔ဖူးတဲ႔ ဆရာ၀န္ရဲ့ ပါးၿပင္ေပၚကိုမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ႔တယ္။တေယာက္လက္ကို တေယာက္ကမ္းလိုက္တဲ႔ ဖံုးထဲက message ကို ဖတ္မိသူတိုင္း

ရင္ထဲဆို႔နင့္သြားတဲ႔ ဒီခံစားခ်က္က ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းၿပလို႔ မရနိုင္ခဲ႔ဘူး။မုခ်ေသရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ႔ အေမတစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သူ႔ရင္ေသြးအတြက္ ေပးဆပ္သြားခဲ႔တာ….ေၾသာ္…မိခင္ေတြ…မိခင္ေတြ……

PS: ဒီpostေလးဟာ ပံုၿပင္ မဟုတ္ပါဘူး။၂၀၀၈၊ေမလ၁၂ရက္ေန႔ကတရုတ္နိုင္ငံ စီခၽြမ္ၿပည္နယ္မွာ လႈပ္ခဲ႔တဲ႔ ငလ်င္ရဲ့ ၿဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ..မိခင္ေမတၱာကို ခံစားရတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို share လုပ္ေပးလိုက္တာပါ………

Photo from Rapper Lay

မိဘေက်းဇူး ျမင့္မိုရ္ဦး

အနမ္းနဲ႔ က်မ္းမာေရး

 

သင့္မွာ ခ်စ္သူ ရွိပါသလား။ ေနာက္ၿပီး ခ်စ္သူကိုေရာ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္းခဲ့ဖူး ပါသလား။

ၿပီးေတာ့ ခ်စ္သူကို နမ္းျခင္းဟာ က်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူ ျပဳတယ္ဆိုတာ ကိုေရာ သိပါသလား။ ကဲ … စိတ္၀င္စား တယ္ဆိုရင္ ေအာက္မွာ ေရးထားတဲ့ အနမ္းနဲ႔ က်န္းမာေရး ဘယ္နည္း ဘယ္ပံု ဆက္စပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ဆက္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္ ေပါ့ေနာ္။

တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နမ္းတယ္ ဆိုတာ ခံစားခ်က္ အရေရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ အရပါ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္လိုျခင္းဆိုတဲ့ သက္ေရာက္မႈကို ဖြင့္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို နမ္းၿပီဆိုရင္ နမ္းတဲ့လူက အနမ္းခံ ရတဲ့သူကို ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ပဲေပါ့။ ကဲ … ဒါဆို္ အနမ္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ Definiton ေလး တစ္ခုေလာက္ ထုတ္ၾကည့္ ရေအာင္။ သင္ကေရာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုမွာလဲ။ အေနာက္တိုင္း ယံုၾကည္မႈ အရေတာ့ နမ္းတယ္ ဆိုတာ “ႏွစ္လိုဖြယ္ ခံစား ဆက္ယွက္မႈကို ပါးစပ္က မေျပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိေတြ႕ ပူးကပ္ၿပီး ေဖာ္ျပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတ” လို႕ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္းရႈံ႕ၾကတဲ့ စံုတြဲေတြတိုင္း က်န္းမာေရး အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အခ်က္(၇)ခုကို အလုိလို ရရွိႏိုင္ တယ္တဲ့။ အဲဒီ(၇)ခ်က္က ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ …

၁။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နမ္းေနၾကတဲ့ အခါ ခ်စ္သူစံုတြဲ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ေသြးေၾကာ ေတြဟာ ျပန္႔ကားသြားၿပီး ေသြးခုန္ႏႈန္း ကိုလည္း ျမန္လာ ေစပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသြးေၾကာေတြ ထဲမွာ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ အဆီေတြကို ေခ်ဖ်က္ပစ္ၿပီး ေသြးထဲမွာရွိတဲ့ ကိုလက္စထေရာ ပမာဏကိုလည္း က်ဆင္း ေစပါတယ္။

၂။ နမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ စံုတြဲႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာရွိတဲ့ ၾကြက္သားမွ်င္ အခု(၃၀)ေလာက္ကို လႈပ္ရွား လာေအာင္ ဦးေႏွာက္က လံႈ႕ေဆာ္ ေပးပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လဲ မ်က္ႏွာမွာ ရွိတဲ့ အေရျပားေတြမွာ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္ရွား သန္႔စင္ေစၿပီး မ်က္ႏွာ တစ္ျပင္လံုး ပိုမို ေခ်ာေမြ႕ လာေစပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ယွက္ျဖာေနတဲ့ ဆံခ်ည္မွ်င္ ေသြးလႊတ္ေၾကာ ေတြရဲ႕ ေသြးစီးဆင္းမႈကို ပိုၿပီး ေကာင္းလာ ေစပါတယ္။

၃။ ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ ၀တဲ့သူေတြ စိတ္၀င္စားမယ့္ ကိစၥပါပဲ။ (၅)စကၠန္႔ ၾကာေအာင္ တစ္ခါနမ္းတိုင္း ကိုယ္တြင္းမွာ သိုေလွာင္ထားတဲ့ အဆီပမာဏ (၁၂)ကီလိုရီ ေလာင္ကၽြမ္း ေစတယ္ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိတ္က်ခ်င္ရင္ ရည္းစားကို မ်ားမ်ား နမ္းၾကပါ။

၄။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ စိတ္နဲ႔ဆိုင္ပါတယ္။ နမ္းျခင္းဟာ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဖိစီးမႈေတြ၊ အားငယ္မႈ ေတြကို ေခ်ဖ်က္ေပးၿပီး စိတ္ခြန္အား နိမ့္က်ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ ေပးတဲ့ ဟိုမုန္းဓာတ္ တစ္မ်ိဳး ဦးေႏွာက္က ထုတ္ေပးတာ ကိုလည္း တားဆီး ေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ယံုၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ သူေတြေတာင္ ခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အႀကီးျမတ္ဆံုး သူရဲေကာင္းႀကီး ေတြလို႔ ထင္မွတ္လာတတ္ တယ္လို႔ သုေတသီေတြက အတည္ျပဳ ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းဟာ အေကာင္းဆံုးေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ

ကုထံုး တစ္ခုပါပဲ။

၅။ ၿပီးေတာ့ အနမ္းဆိုတာ သဘာ၀ ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး တစ္မ်ိဳး ပါပဲတဲ့။ ေဆးပညာ သေဘာအရ လူတစ္ဦး ဆီမွာ ရွိေနတတ္ၾကတဲ့ သဘာ၀ ကိုယ္ခံစြမ္းအား ေတြဟာ မတူညီၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နမ္းၾကတဲ့အခါ သူတို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ရွိတဲ့ ကိုယ္ခံပဋိဇီ၀ စြမ္းအားေတြဟာ တံေတြးကေန တဆင့္ ေပါင္းစပ္ သြားပါတယ္။ အဲဒီကေန တဆင့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူမွာရွိၿပီး ကိုယ့္ဆီမွာမရွိတဲ့ ေရာဂါကာကြယ္မႈ စြမ္းအင္ေတြ ကိုယ့္ခႏၶာ ကိုယ္ထဲ ေပါင္းစပ္ ေရာက္ရွိ လာႏိုင္ေျခဟာ ရာခိုင္ႏႈန္း(၈၀)ထိ ရွိတယ္ဆိုပဲ။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို “အနမ္းျဖင့္ ေရာဂါကာကြယ္နည္း”လို႔ စိတ္ပညာရွင္ ေတြက နာမည္ ေပးထား ပါတယ္။

၆။ ေနာက္ၿပီး အနမ္းဟာ လူရဲ႕ဦးေႏွာက္ စြမ္းေဆာင္ရည္ တိုးတက္လာေအာင္ စနစ္တက် ႏိႈးဆြ ေပးပါတယ္။ ဘယ္လို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သိသာလဲဆိုရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ နမ္းဖူးတဲ့ အခါ ေပၚေပါက္ လာတတ္တဲ့ ရွိန္းကနဲ၊ ဖိန္းကနဲ ခံစားမႈမ်ိဳးမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ႏိုင္ ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ အရည္အေသြးဟာ ထိပ္ဆံုး အဆင့္ထိ တက္ေနၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးကလည္း အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ေနတတ္ တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

၇။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခုကေတာ့ သင္ကိုယ္တုိင္ပဲ စမ္းၾကည့္ၿပီးမွ ယံုပါေတာ့။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ … ခ်စ္သူကို နမ္းရတာ ရင္ခုန္ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတယ္တဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေပ်ာ္စရာလဲ ေကာင္းပါတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုလဲ။ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊၊၊ အခု ေရးသား ေဖာ္ျပခ်က္ အနမ္းကို ျပဳစုေရးသားသူ ကမၻာေက်ာ္ အခ်စ္ သုေတသန ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ ၀ီလ်ံစတိုင္းဘတ္၏ ကိုယ္ေတြ႔မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

NLABR

Web-site: www.nlabr.com

Facebook: Sa Maung

Facebook: Miraculous Master For English Language

Miraculous Master For English Language

FB  မွ 

တိုင္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီးအေႀကာာင္းဗဟုသုတ

 

တိုင္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီး နစ္ျမဳပ္ၿပီး ႏွစ္တစ္ရာခန႔္ ၾကာေသာအခါ 

ထိုတိုင္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီးနစ္ျမဳပ္ရျခင္း၏ တရားခံကို သိပၸံပညာရွင္တို႔ ႐ွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ႔ၾကသည္။

ထိုအရာက လ ျဖစ္သည္။

တိုင္တန္းနစ္သြားေနေသာ ေရလမ္းေပၚသို႔ ႀကီးမားလွေသာ ေရခဲေတာင္ႀကီးမ်ား ေလွ်ာဆင္းလာရျခင္းမွာ

လ ႏွင္႔ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း တက္(က္)ဆက္ တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ ရူပေဘဒပညာရွင္ ေဒၚနယ္ အိုလ္ ဆင္က ရွင္းျပခဲ႔သည္။

သူႏွင္႔သူ႕အဖြဲ႔က လႏွင္႔ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိသုေတသနျပဳလ်ႇက္ရွိၾကသည္။

၁၉၁၂ခု၊ ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ေန႔ ၌ တိုင္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီးနစ္ျမဳပ္ခဲ႔ၿပီး လူေပါင္း ၁၅၁၇ ေယာက္ ေသဆုံးခဲ႔သည္။ 

ထိုစဥ္ကထဲက ကပၸတိန္ အက္(ဒ္)ဝါ(ဒ္ ) စမစ္၏ ေရခဲေတာင္ႀကီးမ်ား သေဘၤာခုတ္ေမာင္းရာ လမ္းေပၚသို႔ ေရာက္႐ွိေနေၾကာင္း သတိေပးစကားႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး သုေတသနပၫာရွင္မ်ား စဥ္းစားမရျဖစ္ေနခဲ႔ၾကသည္။

စမစ္သည္ အေတြ႔အႀကံဳအမ်ားဆုံး ကပၸတိန္ ျဖစ္သျဖင္႔ ထိုခရီးကုိ ဦးေဆာင္ရြက္လႊင္႔ရန္ အထူးေ႐ြးခ်ယ္ခံရသူလည္းျဖစ္သည္။အလြန္ဗဟုသုတႂကြယ္ဝၿပီး ေစ႔စပ္ေသခ်ာလွသူျဖစ္သည္။ 

ဤမ်ႇမ်ားျပားေသာေရခဲေတာင္ႀကီးမ်ား ထိုညက အဘယ႔္ေၾကာင့္ သေဘာၤခုတ္ေမာင္းရာလမ္းေပၚ ေရာက္ရွိေနရသနည္း။ 1912 ခု ဇန္နဝါရီလ က ကမာၻႏွင္႔ လ အလြန္နီးကပ္ေနျခင္းေၾကာင္႔ 

ဒီေရ အဆမတန္တက္လာၿပီး ထိုေၾကာင္႔ပင္ Greenland မွာရွိေနေသာေရခဲေတာင္ႀကီးမ်ား 

ပင္လယ္ေရျပင္သို႔ ထိုးဆင္းလာခဲ႔ၿခင္းျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း အဏၰဝါေဗဒပညာရွင္  Fergus Woodက အႀကံျပဳခဲ႔သည္။

၁၉၁၂ခု၊  ဇန္နဝါရီလ ေလးရက္က အေနအထားသည္ အလြန္ႀကံဳႀကိဳက္ခဲေၾကာင္း(Once-in-many-lives)၊ 

ေနႏွင္႔လ အျပန္အလွန္ ဆြဲငင္ေနၾကေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ လ သည္ လျပည္႔ဖို႔  ၆ မိနစ္အလိုတြင္ 

ကမၻာေျမႏွင္႔ ႏွစ္ ၁၄၀၀ အတြင္း  အနီးဆုံး၌ရွိေနခဲ႔သၫ္။ 

ပို၍အေရးႀကီးေသာအခ်က္မွာ  ဇန္နဝါရီလ သုံးရက္ေန႔က ေနသည္လည္းကမၻာေျမႏွင္႔အနီးဆုံး၌ရွိေနခဲ႔သၫ္။ 

 "ဒီလို ေန နဲ႔ လ တို႔ အျပန္အလွန္ ဆြဲငင္ေနၾကျခင္းေၾကာင႔္             

လ ဟာ ကမၻာေျမနဲ႔ အနီးကပ္ဆုံးမွာရွိေနၿပီး 

ဒီေရဟာလည္း အျမင္႔ဆုံးမွာ ရွိေနပါတယ္၊

ေနာက္ၿပီးေတာ႔ေနနဲ႔ ကမၻာေျမ အလြန္နီးျခင္းေၾကာင့္ 

ေရခဲေတာင္ေတြ ပဲ႔ထြက္လာၿပီး အဲဒီ ပ႔ဲ႔ထြက္လာတဲ႔ေရခဲေတာင္ေတြက 

သေဘာၤခုတ္ေမာင္းရာလမ္းေပၚ ေရာက္ရွိေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္" 

လို႔ ပေရာ္ဖက္ဆာ အိုလ္ဆင္ ကရွင္းျပခဲ႔သည္။

ထို Greenland  မွပ႔ဲထြက္လာ ေရခဲေတာင္မ်ားကပင္ ဧၿပီ လလယ္၌ရြက္လႊင့္ခဲ႔ေသာ တိုင္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီးကို နစ္ျမဳပ္ေစခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။

REUTERS.

The Strait Times. March 8, 2012.

Original Story >>What sank the Titanic? Scientists point to the moon 

သက္ေသ

မညူဆူလုိက္ပါနဲ႔ အခ်စ္ရယ္

မင္းနဲ႔ ကုိယ္ အတူတူခ်စ္ခဲ့ဖူတဲ့

အခ်ိန္က ခနေလးမွမဟုတ္တဲ

ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေတြးေတြး ရင္ခုန္မိပါေသးတယ္ 

အတိမ္အနတ္တုိင္းထြာလုိ႔ မရတဲ့ကုိယ့္ရဲ့

ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားကုိ 

မင္းယုံၾကည္ဖုိ႔ ခက္ေစတယ္ဆုိရင္

မင္းရဲ႕ ဘဝထဲကုိ ကုိယ္တိုင္သက္ဆင္း

ျခင္းနင္းဝင္ေရာက္ခြင့္ အျဖစ္

သက္ေသျပခြင့္ျပဳပါ လား

အခ်စ္ရယ္....

ထာဝရေမတၱာရွင္

ပုခက္အတြင္းၿဖူဆင္ၿခင္းကေလးအရြယ္

သားငယ္ငယ္တုန္းတေပါ.......အေမ

သားရီရင္အေမေပ်ာ္တယ္ေနာ္

သားေက်ာင္းတက္ေတာ.လည္း

သားလြယ္အိပ္ကိုအေမလြယ္ရင္းမေမာႏုိင္တဲ.အေမ...

 ေက်ာင္းကၿပန္လာရင္လည္း

သားၿဖစ္သူထမင္းစားဖို.ေခ်ာ.ေမာ.ကာေက်ြး

သားေမးတဲ.ေမးခြန္းတိုင္းကို

သီခံေၿဖၾကား

လိမၼာေအာင္သြန္သင္

လူရည္ခ်ြန္ၿဖစ္ေအာင္ပ်ိဳးေထာင္ခဲ.တဲ.အေမ..

သားသိပါတယ္အေမ

ေႏြ၊မိုး၊ေဆာင္း၊ရာသီေတြေၿပာင္းၿပီး

သားစာေမးပြဲေတြတစ္တန္းၿပီးတစ္တန္းေအာင္ေတာ.

ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ သားထက္ေတာင္သာေသးတယ္

သားနားလည္ပါၿပီအေမ.....

အေမဆိုတာဒီေလာကမွာ

သားသမီးေတြအတြက္

ထာဝရေမတၱာရွင္ပါ.....................................

Posted by ever smile 

ရုပ္ေသး တစ္ရုပ္ရဲ႕ အနာဂါတ္

 

အလြမ္းရဲ႕ျပဳစားျခင္းမွာ ရူးသြပ္ေနတုန္း

ခ်စ္သူက အမုန္း စကားဆိုတယ္ ...

မငိုေပမယ့္ ...

အလိုလို က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ရဲ႕သဘာဝမွာ -

အိပ္စက္ျခင္းေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့ရ ..... ။

ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ -

လက္ေတြ႕က်က် ေမးခြန္းတစ္ခုရွိတယ္ ...

2 - 1 =  ?

( ႏွစ္ ထဲက တစ္ကို ႏုတ္ရင္ ဘာက်န္မလဲ )

သခ်ၤာလိုတြက္ရင္ေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးေပါ့ -

ဒါေပမယ့္ ...

အခ်စ္စစ္ရဲ႕ သီအိုရီမွာေတာ့ -

ႏွစ္ ထဲက တစ္ကို ႏုတ္ရင္ ရင္ကြဲပက္လက္က်န္ခဲ့မွာပါ    ..... ။

ကိုယ္ ကုိယ္တိုင္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆို -

အခ်စ္ အကၡရာကို ဘယ္မွာ သြားရွာမလဲ ... ?

သူ - မရွိလို႕မျဖစ္တာသိရက္နဲ႕

ဒီရင္ဘက္ကို ၾကက္ေျခခတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့တာလား  ....

ရုပ္ေသးတစ္ရုပ္ရဲ႕ အနာဂါတ္အတြက္

ကႀကိဳးေတြ ေပးခဲ့ပါဦးသခင္ .....  ။       ။

Posted by အလင္းရိုင္း 

တကယ္ပါဟာ

မေတြ႔ရတဲ့ေန႔ေတြ မ်ားလာလုိ႔ထင္ပါရဲ့
အလြမ္းေတြက ငါ့မာနကုိ
အႏုိင္ယူသြားတာၾကာၿပီ...။

နင့္အတြက္ မဟုတ္ဖုူးလုိ႔
ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေတာင္
အခုထိ မစဲနုိင္ေသးဘူး..။

ယုံၾကည္လြန္းတဲ့ ငါ့အတြက္
အခ်စ္က ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာဆုိရင္
အသည္းကြဲၿခင္းဆုိတာ ငါမယူပါရေစနဲ႔...
ငါနင့္ကုိ လုိအပ္ေနတုန္းပဲေလ...။

တကယ္ပါဟာ
ငါက နင္႔ကုိဗဟုိၿပဳၿပီး
တစ္ေလာကလုံးကုိ တည္ေဆာက္ထားခဲ႔တာ...

နင္သာထြက္သြားမယ္ဆုိရင္...
ငါ့အတြက္ မနက္ၿဖန္ဆုိတာ
ေနၾကတ္တဲ့ေန႔ ၿဖစ္လိမ့္မယ္
ငါ့ကမၻာၾကီး အေမွာင္က်လုိ႔...။

လြမ္းေဝ

ေဆာင္း

ေဆာင္းေနက် ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးပါ
မ်က္ႏွာမွာပြင့္ေနတဲ့ ခံစာမႈကုိပန္ရင္း
လမ္းအသီးသီးက အသိုက္အသီးသီးရွိရာၿပန္ၾက
အေတြးကုိစုန္လုိက္ေတာ့
အေမ့အိမ္ကေလး
အေ၀းမွာ မႈန္ပ်ပ်ေစာင့္ေနဆဲ
မေသြဖီဘဲရွိေနတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုေလ
ၿမက္ႏုရာ ထြက္ခဲ့ေပမယ့္
ကံၾကမၼာေကာင္းက အညာမုိးလုိ ၿခိမ္းတုိင္းမရြာ
ညွိစရာပန္းမရွိမွေတာ့ ရာသီကုိ ဘယ္လုိေခၚရမွာလဲကြယ္
ဒီလုိနဲ႔
တံလွ်ပ္ထဲ လက္ပစ္ကူးမိတာအၾကိမ္ၾကိမ္
အေတြးအိမ္ကုိ ပိတ္ပစ္လုိက္ေပမယ့္
အေမ့မ်က္ႏွာက မ်က္၀န္းမွာ ေအးေအးၿမၿမ
ဒီခဏ
ရင္ထဲမွာႏွင္းေတြက်လာတယ္။...။

ထြန္းလြင္သြယ္(ဆူးၿဖဴရိပ္)
ၿမားနတ္ေမာင္၊၂၀၀၁၊ဇန္န၀ါရီလ၊

အသံမစုံတဲ့ေတး

စက္ခ်ဳပ္သံ တဂ်ုဳတ္ဂ်ဳတ္မွာ
တုိ႔ေတြကုိ မေမာတမ္းတင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့
အလံမဲ့ရထားေလးဟာ ေမေမဆုိရင္...
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ အိမ္အၿပင္ထြက္ရွာတတ္တဲ့
အသုိက္ေမ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ
ေဖေဖေပါ့။
ကံၾကမၼာရဲ႕ လက္ၿမန္ေၿခၿမန္ႏုိင္မႈထဲ
ပလပ္တစ္ေပါက္လြတ္
တုိ႔မိသားစုဖန္သားၿပင္ေလး
အခုထိ ရုပ္ၿမင္အသံမၾကားေသး။ ။

ရုိးဒီ
(၂၀၀၃၊ မတ္လ၊ ၿမႇားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း)

အေမ

ကမၻာေလာကရဲ႕

ေနရာေဒသတစ္ခုမွာ

ၿဖစ္တည္မႈအသစ္တစ္ခု

အေမဖန္တီးမႈၿပဳခဲ့တယ္

ၿဖစ္တည္မႈရဲ႔ အမည္နာမ

အေမ့ရင္ကုိ လႈိင္းထေလာက္ေအာင္

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ပီတိေတြေပး

အေမ့ရဲ႕သားေလးတဲ့ေလ

သားလွေနာင္ေရး

စိတ္မေအးတဲ့အေမ

ရင္၀ယ္ေထြးပုိက္

ႏို႔ခ်ဳိတုိက္လုိ႔

ၿမင့္ၿမတ္ရုိးသား

စိတ္စြမ္းအားကုိ

အဓိကအေမြအၿဖစ္

ေပးအပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္

မွန္ကန္မႈရဲ႔ အႏွစ္သာရေတြ

မွားယြင္းမႈရဲ႔ အနိဌာရုံေတြ

ဒါေတြဒါေတြ သီကုံးေၿပာေၾကား

အေမ့စကားေၾကာင့္

အမွန္တရားရဲ႔ စိတ္သေႏၶ

သားအေတြးမွာ တည္ၿမဲခဲ့တယ္အေမ

ဒီလုိနဲ႔ပဲ

ႏွစ္လေတြေဟာင္း

ရာသီေၿပာင္းေလေတာ့

ယုံၾကည္မႈတစ္ခုအတြက္

သားခရီးႏွင္ခဲ့ရၿပီ အေမ

ရုိင္းစုိင္းတဲ့မုန္တုိင္း

တုိက္ခတ္ၾကမ္းပုံက

အန္တုသူမွန္သမွ်

ဖဲ့ေၿခြခံရသတဲ့ေလ

အေ၀းတစ္ေနရာက

ၾကယ္စင္ေတြေၾကြက်ခဲ့တာ

အေမမသိလုိက္ေလေတာ့

အခုအခ်ိန္

ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔

ေန႔ရက္ေတြတည္ေဆာက္

သားၿပန္လာမယ့္ေန႔ကုိ

အေမ့ေစာင့္ေနမွာပဲေနာ္။ ။

ေႏြေလ

(အေ၀းေရာက္သားမ်ားကုိေစာင့္ေမ်ာ္ေနၾကေသာ အေမမ်ား….သုိ႔)

အေမွာင္ခ်ထားေသာ

သိပ္ၿပီးပြင့္လင္းလြန္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း

ဘယ္သူမွ မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ

ကြက္လပ္တစ္ခုရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီ  ..... ။

ေဆာင္းႏွင္းပြင့္တို႕ ႏႈတ္ဆက္ၾကခ်ိန္မွာ -

စာသင္ခန္းထဲ သူေရာက္လာခဲ့တယ္ ...

သမိုင္းစာအုပ္ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို ျပင္ဆင္ခြင့္ရဖို႕ -

အဂၤါေန႕တိုင္း ေက်ာင္းမလာဘူး လို႕မွာထားခဲ့ဖူးတယ္ ...

သူ႕အိမ္မွာ ေဒါင္းတစ္ေကာင္ ရွိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ပါက္သက္ၿပီး -

သူမျပန္ခင္မွာ စကားနည္းနည္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္  ...

တကယ္ဆို ...

မင္းက ကိန္းျပည့္သေဘာေဆာင္တဲ့ ဗလာစာရြက္တစ္ရြက္ပါ -

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရြက္ေလွခ်ိဳးၿပီး ရြက္လြင့္ခဲ့သူေပါ့  ...

ဒါေပမယ့္ကြာ -

မင္းပင္လယ္က လိႈင္းၾကမ္းလိုက္တာ ...

ငါ့ကို ဆက္သြယ္ဖို႕ မေမ့ပါနဲ႕ .....

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ သူေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္  .....

ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္တုန္းက

ေနာက္သံုးႏွစ္ဆို လြတ္ပါၿပီကြာ ...တဲ့

သူေျပာခဲ့တဲ့စကား

တကယ့္ တကယ္တမ္းမွာ

ပါေမာကၡေတြကိုယ္တိုင္ ဝါက်အထားအသို မွာယြင္းၾကတုန္းပဲ

အခုေတာ့ ႀကိဳးျပတ္္သြားခဲ့ၿပီေလ ...

ဒီေသာက္ေရတြင္းရဲ႕ အနက္ရႈိင္းဆံုးတစ္ေနရာဆီ

ေရငင္ပံုးေလး နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ၿပီ ... နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ပါၿပီ  ..... ။       ။

 အလင္းရိုင္း

RFA Burmese TV Magazine 2013 April 20

ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြ အနာဂတ္

 

 Published 20.04.2013
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ထိုင္းႏုိင္ငံဘက္က ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဒုကၡသည္ေတြ ေနရပ္ရင္းျပန္္ႏုိ္င္ဖို႔ ဆိုရင္ ေဘးကင္းလံုျခံဳတဲ့အေျခအေနရွိဖို႔လို္တယ္လို႔ ဒုကၡ သည္ေတြကို အကူအညီေပးေနတဲ့ အဓိကအဖြဲ႔ႀကီးတစ္ဖြဲ႔ရဲ႕ အႀကီး အကဲက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ Sally Thompson ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေနရပ္စြန္႔ ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ခိုလံႈေနၾကရတဲ့ ျမန္မာႏုိ္င္ငံသားေတြကို အကူအညီေပးေနတဲ့ Thai Burma Border Consortium TBBC အဖြဲ႔ရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဆီ ေခတၱေရာက္လာခဲ့တဲ့ Sally Thompson ကို ကိုသားၫြန္႔ဦးက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္

အလြမ္းရဲ ့ဆည္းဆာ

ေနျခည္ေတြအေနာက္အ၇ပ္မွာ......
တိမ္ေတြနဲ.သြယ္ယွက္ေနခ်ိန္.....
ျမစ္ေ၇ျပင္ကုိျဖစ္ေျပးလာတဲ့
ေဆာင္းေလျပည္ေတြက...လြမ္း၇နံ.ေ
တြပါမွန္း
ကုိယ္သိ၇ေတာ့...
အလြမး္ေတြကုိ တုိက္ခုိက္ဖုိ.
မင္းစုိက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့ သတိ၇ျခင္းေတြကုိ...
လာ၇ိတ္သိမ္းလွည္.ပါ..... ..........

ေနမင္း၇ဲ.ႏႈတ္ဆက္ေ၇ာင္ျခည္နဲ.
တုိ.ေတြမေမွာင္ခင္လြမး္ႀကမယ္တဲ့...
ေဟာဒီခုံျပာတန္းေလး၇ဲ.စကား... ....
မင္းမ်ားႀကားမိခဲ့၇င္..
ကံႀကမာ၇ဲ.ဖန္တီးမႈအေပၚ....
ကုိယ္ေလ..စိတ္ဆုိးမိမယ္မထင္ဘူး... ......

အခုေတာ့.....
ကုိယ့္ႏွလုံးသားအ၇ုိင္းေလးေတြ...
မင္းႏွလုံးသားနဲ.ခြဲခြာေန၇ေတာ့....
ေဟာဒီ...ညေနခင္း အလြမ္းဖြဲဖြဲထဲမွာ..
ကုိယ္နဲ.ခုံျပာတန္းေလးစုိစြတ္ခဲ့တယ္...... ..........။ ။

                                                 ပုိင္သ

က်ရႈံးျခင္း

မုိးေကာငး္ကင္ဟာ..

ကုေျႏၵႀကီးတဲ့ေတာင္တန္းတုိ.၇ဲ.
မဟာအိမ္နီးနားျခင္းပဲ...

ေ၀းလွမ္းျခင္းကေ၀းလွမ္းျခင္းကုိလွမ္းေခၚေနတာ...

ငါ့၇ဲ.  ႏွလုံးသား ေတာင္းဆုိမႈေတြႀကားမွာ...

ဘ၀ဟာ....
...

မသိမမီႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ (venus) က သူမကုိ....

ငါ့ထံ ေဆာင္က်ဥ္းယူလာေပးခဲ့တယ္...

အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး...

ငါ့ႏွလုံးသားထဲမွာ..သူမပုံ၇ိပ္နစ္ခဲ့ေပါ့...

သူမ၇ဲ. ပုံ၇ိပ္ေတြ ငါနဲ.နီးကပ္ေနေတာ့တာ...

၇င္ႏွီးေနေတာ့တာဟာ...

ကမ္းကုိ၇ုိက္တဲ့ လႈိင္းလုံးတုိင္းမွာ...

ကမ္းေျခဟာပင္လယ္နဲ.ဆက္စပ္ေနသလုိမ်ဳိးေပါ့...

သူမကေတာ့....

င့ါမ်က္ႏွာျမင္၇တုိင္းေတြးေတာေနတာ...

ငါ့အတြက္..ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့သခ်ိဳၤင္းက်င္းကုိတူး၇မလဲလုိ.ေလ...

သူမ၇ဲ. တိမ္းေ၇ွာင္မႈတစ္ခုဟာ...ေန၇ာတစ္ကာမွာ...

အႀကီးအက်ယ္ပ်က္သုဥ္းျခင္း၇ဲ.လကၡဏေတြခ်ည္းပဲ...

၀မ္းနည္းေႀကကြဲျခင္း၇ဲ.ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားျခင္းေတြဟာ...

ပင္လယ္ကႏၱာ၇နဲ.သာပုိလုိ.တူေနေတာ့တယ္....

ေန.၇က္တုိင္းဟာ..

ပ၇မ္းပတာ မ်က္၇ည္နဲ.ေခါင္းကုိက္ေနတာေႀကာင့္..ငါဟာ

ငါ့ယုိယြင္းမႈကုိျပန္မျမင္ႏုိင္ပဲ၇ွိခဲ့တယ္...

ဒီေတာ့..ငါေက်ာခုိင္းခဲ့လုိက္ျပီး...

စိတ္ထဲကမပါပဲဆုိတာေတာ့ျဖင့္..ေသ..ခ်ာ...၇ဲ.

နာက်င္ျခင္းကေတာ့ ငါ့ကုိစားပစ္မွာပဲ...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့မႈဟာ...ငါ့ကုိ..ကုိက္ဖဲ့၀ါးစားမွာ..

အ၇ုိး အစ အကုန္လုံးေပါ့..

ငါ့ႏွလုံးသားထဲကေန..သူမ၇ဲ.ပုံ၇ိပ္အားလုံးကုိ

ဆဲြထုတ္လႊင့္ပစ္၇င္...မႈန္၇ီ၀ုိးတစ္၀ါးအခ ်ိန္ထိ

ဟုိ...ဒီ...ငါ ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္...

ဒါေပမယ့္.... ...

ငါ့နံေဘး ပတ္လည္မွာကေတာ့....

ျပန္.ႀကဲေနတဲ့သူမ ပုံ၇ိပ္ေတြ...

သူမ၇ဲ. ပုံစံအပုိင္းအစေတြဟာ...

ငါ့ ေျခလွမ္းတုိင္း၇ဲ. ေနာက္မွာ..

ကပ္ကပ္ပါလာတာမုိ. ... ...

၇ုတ္ တ ၇က္....

ေျခ စုံ ၇ပ္ ၇င္း.........

ျငိမ္ သက္ စြာ ပဲ ..........

ငုိ.........မိ..........တယ္..........။                      ။


           ပုိင္သ

ျပည္ျမိဳ႕ မွနည္းပညာေက်ာင္းသားႏွစ္ဦးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္

 

(ျပည္ျမိဳ႕ေနသူမ်ားအသက္ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေ၀းေစ၇န္SHARE ေပးၾကပါခံဗ်ာ)
အသိေပးေၾကာင္းၾကားတိုင္ၾကားခ်က္ႏွင္႕တကြ အျခားေသာ ျပည္သူမ်ားကို သိရွိေစလိုျခင္းအား ရည္ရြယ္ပါသည္။
(17.3.2013 ) ရက္ေန႕ ည ( 10:30 ) နာရီတြင္ ျပည္ျမိဳ႕နယ္ ျမိဳ႕ထဲတြင္ရွိေသာ ေအာင္ဆန္း ရပ္ကြက္ လိပ္ျပာလမ္းေထာင္႕ တြင္ ရွိေသာ က်ေနာ္႕ ႏွင္႕ က်ေနာ္႕ သူငယ္ခ်င္း Second Years Civil ( P.T.U ) အား လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ျပီး အႏုၾကမ္းစီးျပီး ဆိုင္ကယ္ ယူရန္ၾကိဳးပန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္မွာ ၊ ၊ (17.3.2013 ) ရက္ေန႕ ည ( 10:30 ) နာရီတြင္ က်ေနာ္႕တို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္ အျပင္မွ ထမင္းစားျပီးအျပန္တြင္ အေဆာင္ေရွ႕အေမွာင္ထဲတြင္ ဆိုင္ကယ္ရပ္ကာ ကၽြန္ေနာ္ သည္ ဆုိင္ကယ္ေပၚတြင္ ထိုင္ကာ ဂိမ္းေဆာ႕ေနခ်ိန္တြင္ ေနာက္မွ လူႏွစ္ဦး ဆိုင္ကယ္ ျဖင္႕ ၀င္ေရာက္လာကာ တစ္ဦးမွာ ကၽြေနာ္႕ ၏ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္သို႕ လာထိုင္ျပီး က်ေနာ္႕ ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္ကို ဓါးႏွင္႕ေထာက္ထားျပီး


က်န္တစ္ေယာက္မွာ မလွမ္းမကမ္းအကြာတြင္ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ကာ ေစာင္႕ေနသည္၊ ဓါးႏွင္႕ ေထာက္ထားေနခ်ိန္တြင္ မေအာ္ ရန္ ႏွင္႕ မ်က္ႏွာ မပ်က္ရန္ေျပာဆိုကာ အေဆာင္ထဲကို ၀င္သြားေသာ ကၽြန္ေနာ္႕၏ သူငယ္ခ်င္းကို လည္း သူငယ္ခ်င္း ကို လိုက္ပို႕မည္ဟု ဓါးႏွင္႕ေထာက္ထားေသာ သူက ေျပာဆိုခိုင္း၏ ။

ထိ္ုစဥ္တြင္ အေဆာင္ထဲမွ က်ေနာ္႕ သူငယ္ခ်င္း ထြက္လာသျဖင္႕ ေသာ႕ေတာင္းလိုက္သည္။ထိုစဥ္တ
ြင္ က်ေနာ္႕ ၏ သူငယ္ခ်င္းမွာ က်ေနာ္႕အား ဓါးႏွင္႕ေထာက္ထားသည္ ကို မသိပါ။

ကၽြန္ေနာ္ ဆိုင္ကယ္ေသာ႕ ရေသာ အခါ ဆိုင္ကယ္ ေသာ.ကိုဖြင္႕ရန္ ဟန္ေဆာင္ ကာ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ကၽြန္ေနာ္ သည္ ခုန္ဆင္းေျပးထြက္ျပီး သူခိုး သူခိိုး ဟု အၾကယ္ၾကီး ေအာ္သည္၊ ကၽြန္ေနာ္႕ အား ဓါးႏွင္႕ေထာက္ထားသူမွာ သူ ႏွင္႕ ပါလာေသာ သူ ၏ ဆိုင္ကယ္ေပၚ သုိ႕ ေျပးတက္သြားသည္။

ကၽြန္ေနာ္႕ သူငယ္ခ်င္းလည္း ေနာက္မွ ေျပးလိုက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ ေပၚက ဆြဲခ်ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ ဆိုင္ကယ္မွာ အရွိန္ျပင္းေသာေၾကာင္႕ မမိလိုက္ေပ။ ကၽြန္ေနာ္႕၏လက္ႏွင္႕ ခါးတြင္ ဓါးထိသြားခဲ႕သည္။

ထိုျဖစ္စဥ္ ေနရာမွာ ေအာင္ဆန္းရပ္ကြက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးႏွင္႕ ဂိုက္ 100 အကြာ သာသာာ ေလာက္တြင္ ရွိသည္။သို႕ေပမဲ႕ ရံုးထဲရွိ ရဲအရာ ရွိမ်ားက ေနျမဲေနေလသည္။

ထိုခဏတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ရံုးသုိ႕ ကၽြန္ေနာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ သြားေရာက္တိုင္ၾကား ရာတြင္ ရံုးေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနေသာ ရဲတစ္ေယာက္ အသံလည္း ၾကားတယ္ ဆိုင္ကယ္ျမန္ျမန္နဲ႕ ရံုးေရွ႕မွ ထြက္ေျပး သြားတာကို လည္း ျမင္လိုက္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

အသံဆက္မၾကားေတာ႕သျဖင္႕ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ဘူးဆိုတာ ဆက္ထိုင္ေနသည္ဟု ဆိုပါတယ္။ တျခားရဲတစ္ေယာက္က ဖုန္းေျပာတာကို ခဏ ေစာင္႕ေနရ သည္ ။

ဖုန္းေျပာျပီးကာမွ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ ကို ကၽြန္ေနာ္႕ တို႕အား ေမးျမန္ကာ မွတ္စု အတို ျဖင္႕ မွတ္ျပီး လမ္းမွာေတြ႕ရင္ စစ္ေဆးလိုက္ပါမယ္္ လို႕ေျပာပါတယ္။ အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ အမွတ္ ၃ ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္ရန္ ဖုန္းနံပတ္ ေပးလိုက္ပါသည္။


ထုိသုိ႕ေျပာလိုက္ေသာအခါ ကၽြန္ေနာ္႕ တို႕ ႏွစ္ေယာက္မွ ရဲမ်ားကို အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ကၽြန္ေနာ္တို႕ လည္း စာေမးပြဲ ေျဖရန္ ႏွစ္ရက္ သာ လိုေတာ႕ သည္ျဖစ္သျဖင္႕ အလြန္ ကို စိတ္လႈပ္ရွားရပါသည္။

ထိုအခ်ိန္ ထိုေနရာမ်ိဳးမွာ မျဖစ္သင္႕ဘူးလို႕ ကၽြန္ေနာ္တို႕ ထင္ပါတယ္။ အသက္ အႏၱရာယ္ ပါထိခိုက္နိုင္ေသာ ဓါးျမ မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင္ရဲအရာရွိမ်ား ေပါ႕ဆဆ ေနက်ျခင္းကို အထက္လူၾကီးမင္းမ်ားသိေအာင္သိေအာင္ တိုင္ၾကားေစလိုပါသည္။

ထို႕ေၾကာင္႕ အမ်ားျပည္သူမ်ား ေဘးကင္းေစရန္ႏွင္႕ ကၽြန္ေနာ္တို႕လည္း ေနာက္ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးႏွင္႕ မၾကံဳေစလိုျပီး ထို သုိ႕ အမႈမ်ားႏွင္႕စပ္လ်ဥ္း ျဖစ္စဥ္မ်ား မျဖစ္ေစရန္ အမ်ားျပည္သူမ်ား သိေစကာ ထိုသို႕ ျဖစ္စဥ္မ်ား ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ပြားေအာင္ ေဆာက္ရြက္ရန္ တိုင္ၾကားေစလိုပါသည္။
ပံု/
Second Years Civil ( P.T.U ) ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦး
တကယ္ျဖစ္ရပ္ပါ။

Posted From Ayecham Aung

"ေနာင္တဆယ္ပါး တရားကဗ်ာ"

 

ျပည္ဗာရာဏ ၿမိဳ႔မစည္ပင္
ဇနသႏၲ မည္ရဘုရင္
အေလာင္းေတာ္ျမတ္ မိန္႔မွတ္ျပည္တြင္
ေဟာေဖာ္ၾကား ဆယ္ပါးေနာင္တပင္။

(၁) "ငယ္စဥ္ပညာ မသင္ျခင္း"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ငယ္စဥ္ကာလ သိပၸမ်ားစြာ
မသင္မၾကား မွတ္သားမရွာ
စီးပြားေရး၌ ဝန္ေလးေနာင္ခါ
ပူေၾကာင့္ၾက ေနာင္တျဖစ္တတ္စြာ။

(၂) “စီးပြားမစုျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကံအားဉာဏ္အား စီးပြားႏုပ်ဳိ
ရွိပါလ်က္သား စီးပြားမသို
မရွာမွီးပဲ သက္ႀကီးရြယ္အို
ေနာင္တႀကီး ပူမီးဆိုက္လို႔ဖို။

(၃) “သူတစ္ပါးသားမယား ျပစ္မွားျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အရြယ္ရွိတုန္း ရယ္ျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း မေပါင္းမေဖၚ
သူ႔မယား၌ ေမွာက္မွားခြၽတ္ေခ်ာ္
စိုးရိမ္ရ ေနာင္တအပူေပၚ။

(၄) “သူတစ္ပါးခ်စ္ျခင္း ဖ်က္စီးျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သူႏွစ္ဦးတို႔ အထူးခံုမင္
ခ်စ္ခင္ေအးခ်မ္း အကြၽမ္းတဝင္
ကြဲျပားေစေသာ ကုန္းေခ်ာမိလွ်င္
မွားေလစြ ေနာင္တပူဖို႔ျပင္။

(၅) “သူတစ္ပါးအသက္ သတ္ျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မညႇာရက္စက္ သူ႔သက္ဇီေဝ
မ်က္မာန္ၾကမ္းၾကဳတ္ သတ္ပုတ္မိေခ်
ေနာင္ခါက်ေတာ့ ေတြးဆပူေစ
မွားေလျခင္း ပူျပင္းေနာင္တေတြ။

(၆) “မေပးလွဴျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဥစၥာဓန ေလာက္ငကုံလံု
သံုးေဆာင္ဖြယ္မ်ား ထင္ရွားအစံု
ေပါႂကြယ္ေ႒းလည္း မေပးလွဴတံု
ေနာင္ခါၾက ေနာင္တယူဖို႔ၾကံဳ။

(၇) “မိဘအား မလုပ္ေကြၽးျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေက်းဇူးႀကီးလွ မိဘႏွစ္ဆူ
ေကြၽးေရးေမြးေရး အေလးမမူ
လုပ္ေကြၽးႏိုင္သား ပစ္ထားေသာသူ
စိတ္သာခ် ဒိ႒ေနာင္တပူ။

(၈) “မိဘစကား နားမေထာင္ျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ငယ္ရြယ္ခိုက္မို႔ အမိုက္တြင္တြင္
မိဘစကား ေထာင္နားမဝင္
ထင္ရာစိုင္းလို႔ ထင္တိုင္းေပ်ာ္ရႊင္
ေနာင္ခါေရာက္ စိတ္ေနာက္ေနာင္တပင္။

(၉)“ပညာရွိႏွင့္ မေပါင္းျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ပညာရွိေပါင္း သူေကာင္းသူေတာ္
ဆည္းကပ္ခ်ိန္လည္း မွီဝဲမေပ်ာ္
လိမၼာကင္းလို႔ မႈခင္းၾကံဳေသာ္
ေနာင္တႀကီး ဖိစီးပူဖို႔ေနာ္။

(၁၀) “ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မရွိျခင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကုသိုလ္သိုက္မ်ဳိး စိုက္ပ်ဳိးထူေထာင္
မ်ားေအာင္ေပါင္းစု ေကာင္းမႈမေဆာင္
မ်က္ႏွာလႊဲလို႔ အျမဲေသြေရွာင္
ေနာင္ခါက် ေနာင္တပူမီးေလာင္။

ေနာင္တ ဆယ္ပါး တရားၾကည္ညိဳ
စြဲယူၾကပ္ၾကပ္ သိအပ္သကို
စိတ္ဝယ္စြဲလို႔ အျမဲပိုက္သို
ၾကဥ္ေရွာင္ၾက ေနာင္တပူမီးကို။

www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm

“မိုးေတြရြာေနတယ္ ကိုကို...”

 

 လမ္းေဘး အမ်ားသံုးဖုန္းရံုး တစ္ခုေရွ႕တြင္ မိန္းကေလး တစ္ဦး
ရပ္လိုက္သည္...

သူမ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးေတြက ဖုန္းခြက္ကို လွမ္းယူနားေထာင္ရင္း
ေနာက္ လက္တစ္ဖက္က ဖုန္းေပၚက ဂဏန္းတစ္ခုကို ႏွိပ္ရင္း
မ်က္၀န္းေတြက ေမွ်ာ္လင့္ တစ္ႀကီးျဖင့္ ဖုန္းထဲက အသံကို
နားေထာင္ေနရင္း.....
တီ...တီ....တီ... ဆိုတဲ့ ဖုန္း၀င္သြားတဲ့ အသံ နဲ႔ အတူ
တစ္ဖက္က “ဟယ္လို” ဆိုၿပီး အမ်ိဳးသား တစ္ဦး ရဲ႕ ထူးသံ
ေပၚလာတယ္...

သူမ ႏႈတ္ခမ္းပန္းႏုေရာင္ေလး လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ နဲ႔
တစ္ခုခု ေျပာဖို႔ အားယူေနသလိုပဲ....
“ဟယ္လို... ဘယ္သူလဲ ဘာလို႔ ဘာမွမေျပာတာလဲ”
တစ္ဖက္ အမ်ိဳးအသား အသံက ေဒါသသံနည္းနည္းစြတ္လာသလို
မိန္းကေလး ရဲ႕ မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြလဲ စီးက်လာပါတယ္...
“ေကာင္းပါၿပီ... ဘာမွ မေျပာဘူးဆိုရင္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္”
ဖုန္းထဲက အေတာ္တင္းမာတဲ့ အသံ နဲ႔ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အခါမွ
မိန္းကေလး ရဲ႕ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာနဲ႔ ေတာင္းပန္တားျမစ္သံ ထြက္ေပၚလာပါတယ္.....
“ကိုကို... ေက်းဇူးျပဳၿပီးဖုန္းမခ်ပါနဲ႔ေနာ္”
“.....”
တစ္ဖက္က အမ်ိဳးသား အသံ ခဏေလးနဲ႔ တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္...
“ကိုကို ဆီကို ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လို႔ မရဘူး ကေလး ရဲ႕ ဖုန္းဆိုရင္လဲ မကိုင္ဘူး ၿပီးေတာ့ ကေလး မွားခဲ့တာေတြ ရွိရင္လဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ခု ဆက္တဲ့ ဖုန္းကိုေတာ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မခ်ပါနဲ႔အံုး...”
“.....”
“ေနာက္ဆံုး အေန နဲ႔ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးေတြ ရွိပါတယ္
တကယ္ ေနာက္ဆံုး အေန နဲ႔ပါ...”
“......”
“ကိုကို နဲ႔ စသိခဲ့ရတဲ့ ေန႔က မိုးေတြ ရြာေနတယ္...
ဒီေန႔လဲ မိုးေတြ ရြာေနတယ္ သိလား တကယ္ ဖြဲ..ဖြဲ..ေလးေတြ...
မိုးေတြ ရြာေနတိုင္း ကေလး ေပ်ာ္တယ္...
ကိုကို နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မိုးေရေတြ ရြာေနတုိင္း ေပ်ာ္တယ္....”
“.....”
“ကေလး ကိုကို႔ ကို လြမ္းလြန္းလို႔ အခုေလ မိုးေရထဲမွာ ဖိနပ္လဲ မပါဘူး
ထီးလဲ မပါဘူး အိမ္နဲ႔လဲ အေ၀းႀကီးမွာ ကိုကို႔ဆီ ဖုန္းလာဆက္တာ
အရမ္းခ်မ္းတာပဲ ကိုကို...”
“........”
“ကေလး ခ်စ္ရတဲ့ ကိုကို ေပ်ာ္ပါေစေနာ္...
ၿပီးေတာ့ ကိုကို ခ်စ္ရတဲ့ မမလွလွ လဲ ကိုကိုနဲ႔ အတူ တစ္သက္လံုးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစလို႔ ကေလး ဆုေတာင္းေပးပါတယ္...
ကေလး ေလ မိုးေရေတြထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ
ရင္ထဲက အပူေတြေတာင္ ၿငိမ္းသြားေတာ့မလိုပဲ..
ထာ၀ရ အတြက္ ကိုကို႔ ကို ခ်စ္ေနရရင္း
ရင္ထဲမွာ မိုးေရစက္ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားပါေတာ့မယ္...”
“ကိုကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ေနာ္”
“......”
တစ္ဖက္က အမ်ိဳးသား အသံက ထံုးစံအတိုင္း တိတ္ဆိတ္ေနရင္းနဲ႔
ဖုန္းကိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္......
တီ....................
ဖုန္းခ်လိုက္တဲ့ အသံၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ
ိမိုးဖြဲဖြဲ က်ရာကေန တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ မိုးေတြ သည္းလာခဲ့တယ္...
မိန္းကေလး ရဲ႕ မ်က္၀န္းက က မ်က္ရည္ေတြလဲ
မိုးေရေတြနဲ႔ အတူ ေရာေထြးေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္......
မိန္းကေလး ရဲ႕ ဦးတည္ရာမဲ့ ေျခလွမ္းေတြ နဲ႔
ယိုင္တိုင္တိုင္ ယိမ္းထိုးရင္း လမ္းမ အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း
ေျခလွမ္း ဆယ္လွမ္းစာေလာက္ လွမ္းၿပီးသေလာက္မွာပဲ
သူမ ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႔ၿပီး လဲၿပိဳက်သြားခဲ့တယ္....
သူမ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ရင္ထဲက အပူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔
ရင္ခုန္သံေတြပါ ထာ၀ရ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့တယ္....
တစ္ခု ထူးျခားတာကေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာ ၿပံဳးေနခဲ့တယ္....
ခ်စ္သူမ်ား ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚ သစၥာ ရွိႏိုင္ၾကပါေစ.....
(ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇတ္လမ္းတစ္ခုအား ျပန္လည္ေရးဖြဲ႔ပါသည္)
အစ္ကိုသစ္ဆန္းခန္႕ကေနမွၾကိဳက္မိလ ုိ႕ကူးယူေဖာ္ျပတာပါ ခ်စ္သူတိုင္းလညး္ေနာက္ဆံုးမွာေပါငး္ဖက္နုိင္ပါေစလို႕ ကၽႊန္ေတာ္ဒီမုိးသားမွ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္
သစ္ဆန္းခန္႔
mr.thitsankhant@gmail.com

ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ပူေပါင္း၍မုဒိမ္းမႈကို ေျဖရွင္း

                          ကေလးမေလး၏ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္  

  "ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားပူေပါင္း၍မုဒိမ္းမႈကို ေျဖရွင္း"
                               *************************************
          7.4.2013မနက္အေစာ (3:00)နာရီခန္႔မွာ ရန္ကုန္တုိင္း၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္မွာ မုဒိမ္းၾကံစည္မႈ တစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္၊ အမွတ္(၁၂)ရပ္ကြက္ ကံ့ေကာ္လမ္းေနဦးသန္းႏုိင္+ေဒၚသူဇာ တုိ႔အိမ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ။
        
သမီးျဖစ္သူ အသက္(၁၂) ႏွစ္အရြယ္၊ (၇)တန္းေက်ာင္းသူေလးကုိၾကံစည္တဲ့အမႈပါ။ ၾကံစည္သူက ဦးတင္ေအး(ခ) မာမက္ဇာလီ အသက္(၄၃)ႏွစ္ အရြယ္ရွိ မူဆလင္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။
          ေက်ာင္းသူေလး အိပ္ေမာက်ေနတုန္း ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ျပီးလည္ပင္းညွစ္ထားတာပါ။ ကေလးမေလးက မေအာ္ႏုိင္လုိ႔ ရုန္းရင္း ကန္ရင္း ေျခေထာင္နဲ႔ ၾကမ္းခင္းေဆာင့္သံျပင္းထန္တာေၾကာင့္ မိသားစုမ်ားႏုိးလားျပီး ျခင္ေထာင္လွပ္ၾကည့္ရာမွ ေတြ႕ရွိခဲ့တာပါ။
          မာမက္ဇာလီက လက္သည္းညွပ္အၾကီးစားထဲမွာပါတဲ့ဓားခၽြန္ႏွင့္ေထာက္ထားျပီး လက္တစ္ဖက္ ကလည္းလည္ပင္းညွစ္ရက္ၾကီးနဲ႔ "ငါ့မထိနဲ႔၊ထိရင္ေကာင္မေလးကုိ ထုိးသတ္ပစ္မယ္"ဟု ၾကိမ္း၀ါးပါတယ္။ ခဲအုိးျဖစ္သူ ကိုေအာင္မ်ဳိးေဇာ္ကနာသလယ္ကုိျဖတ္ကန္လုိက္လုိ႔ မာမက္ဇာလီလဲက်သြားတဲ့အခါ ဖခင္ဦးသန္းႏုိင္ ကပါ ၀င္ခ်ဳပ္ဖမ္းဆီးျပီးလက္သည္းညွပ္ဓားကုိ လုယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
          ဒီအခါ မာမက္ဇာလီက သူ႔ကို ဝိုင္းရုိက္ေနၾကပါတယ္ကယ္ပါအုံး အကူအညီေတာင္းလုို႔ တစ္ရပ္ကြက္လုံး လန္႔ႏိုးကုန္ၾကပါတယ္။

          ဦးသန္းႏိုင္က ေရႊျပည္သာလူငယ္ေခါင္းေဆာင္ကုိေအာင္ႀကီးကို ဖုန္းဆက္ေခၚပါတယ္။ ကိုေအာင္ႀကီး က ၿမဳိ႕နယ္ရဲမွဴးထံ သတင္းပုိ႔ျပီး ရဲမွဴးႏွင့္အတူကားႏွစ္စီးနဲ႔ ထြက္လာၾကတဲ့အခါ နယ္ထိန္းေခါင္းေဆာင္ေရာက္ေန ပါျပီ။ မာမက္ဇာလီကို လက္ထိပ္ခတ္ထားပါျပီ။မာမက္ဇာလီကို တစ္ရပ္ကြက္လုံးက ဝုိင္းရုိက္မယ္လုပ္လုိ႔ ကိုေအာင္ၾကီးက "ေထာက္ေျခာက္ထဲဝင္သြားမယ္။ မလုပ္နဲ႔" တားလုိ႔ျပည္သူမ်ားသေဘာေပါက္သြားၾကပါတယ္။


          ရဲစခန္းမွာ ပုဒ္မ (၃၇၆/၅၁၁- ၃၂၃၊ ၄၅၆) ႏွင့္စြဲဆိုထားျပီး 10.4.2013 ေန႔မွာ ေထာင္ၾကီးခ်ဳပ္သို႔ ပို႔ထားပါတယ္။
           မာမက္ဇာလီဟာ အမဲေပၚ(ႏြား/ဆိတ္ သတ္သမား ) ျဖစ္ျပီး၄င္း၏မိန္းမဟာ ဗမာလူမ်ဳိး အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ကာ မ တရုတ္မလုိ႔ လူသိမ်ားတဲ့ ငါးေရာင္းသူတစ္ေယာက္ပါ။မ တရုတ္မကုိ တရား၀င္မယား (ၾကီး) အျဖစ္ေပါင္းသင္းကာ သားသမီးသုံးေယာက္ရွိပါတယ္။ အျခားအေျမွာင္မယား သုံးေယာက္လုံးကလည္း ဗမာေတြပဲလုိ႔ သိရပါတယ္။

          ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္မွာ ျပႆနာမ်ား ပူေပါင္းေျဖရွင္းဖုိ႔အတြက္ဘာသာေပါင္းစုံအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္း ထားတာ 31.3.2013 ရက္ေန႔ကျဖစ္ပါတယ္။

          မုဒိမ္းၾကံစည္မႈျဖစ္လာတဲ့အခါ မူစလင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ညႈိႏႈိင္းျပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာမွာ မူဆလင္မ်ား က မာမက္ဇာလီတုိ႔ရဲ႕ ထရံကာၾကမ္းခင္းအိမ္ကုိဖ်က္ယူေရႊ႕ေပးၾကတဲ့အျပင္ မုဒိမ္းမႈကို ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း ပါ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။မူဆလင္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးက "သဘာ၀က်ပါ တယ္။ လုပ္ေပးရ မွာေပါ့" လုိ႔ ေျပာဆုိျပီးေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တာပါ။ အမႈိက္ဆုိတာ ရႈပ္တတ္တဲ့အမ်ဳိးပဲေနာ္ ရႈပ္လာျပီဆုိရင္ေတာ့ မျဖစ္မေနရွင္းရမွာပဲေပါ့။ဒီတစ္ခါ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္မျဖစ္ရေလေအာင္  ရွင္းတတ္ဖုိ႔ေတာ့လုိမယ္ေနာ္။

          ေရႊျပည္သာမွ ကိုေအာင္ၾကီးတုိ႔ေျဖရွင္းပုံကိုစံနမူနာယူရမယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။

အၾကမ္းဖက္ခံရေသာကေလးမေလးသည္ ဆံပင္စဆြဲေဆာင့္ခံထားရ၍ ဦးေရမ်ား နာၾကင္ေနျပီး ညအခါ တြင္စိတ္ေျခာက္ျခားကာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲျဖစ္ေနပါသည္။ ေန႔အခါတြင္လည္း ခါတိုင္းလိုပုံမွန္ စကားေျပာျခင္း မရွိဘဲ ေငးမႈိင္ေတြေဝေနေၾကာင္း သိရပါသည္။ဦးဝီရသူက ဂုဏ္ေတာ္ ပြားအိပ္ဖို႔ မွာၾကားခ့ဲေၾကာင္း သိရပါသည္။

ဆက္သြယ္ရန္-         
ကိုေအာင္ၾကီး-09.43070794
ရဲတပ္ဖြဲ႕မွဴး-09.450542933
နယ္ထိန္းေခါင္းေဆာင္-09.43170716
ရဲစခန္း-01.610667

ဦးသန္းႏုိင္+ေဒၚသူဇာတုိ႔ေနအိမ္

ကေလးမေလး၏ အိပ္ရာ ေနရာ

 

   အစၥလာမ္ဘာသာေရးအက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ကုိ ပူတြဲ တင္ျပလုိက္ပါတယ္

                                                  "သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္"
                                                  ျပင္းထန္စြာ ရႈပ္ခ်အပ္ပါသည္။
                                                                                                      ေန႔စြဲ- ၈-၄-၂၀၁၃
          ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဧျပီ (၇)ရက္၊ ည (၁၂)နာရီတြင္ေရႊျပည္သာျမဳိ႕နယ္၊ အမွတ္ (၁၂)ရပ္ကြက္၊ အ-မ-က (၂၉) ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း က်ဴးေက်ာ္ေနထုိင္သူအလီ (ခ)တင္ေအး၊ အသက္ (၄၃)ႏွစ္သည္ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမူးယစ္လ်က္ အိမ္နီးခ်င္းေနထုိင္သူမ........ (၁၂)ႏွစ္အား ကာမက်ဴးလြန္ရန္ ႀကဳိးစားခဲ့ျခင္းမွာ အစၥလာမ္တရားေတာ္အရ လြန္စြာႀကီးေလးေသာျပစ္မႈႀကီးျဖစ္ ပါသျဖင့္ ေရႊျပည္သာ ၿမဳိ႕နယ္ ၊ အစၥလာမ္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ၿမဳိ႕နယ္လုံးဆိုင္ရာအစၥလာမ္ဘာသာေရး အက်ဳိးေဆာင္ အဖြဲ႔မွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရႈတ္ခ်လုိက္ပါသည္။

          ၎သူအား တည္ဆဲဥပေဒအရ ထိေရာက္ျပင္းထန္စြာ အျပစ္ေပးအေရးယူေပးပါရန္ အာဏာပုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။
          အဆိုပါ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ လြန္စြာဝမ္းနည္းေၾကကြဲရပါေၾကာင္းသေဘာထားထုတ္ျပန္အပ္ပါသည္။
          ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္၊ အစၥလာမ္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ၿမဳိ႕နယ္လုံးဆိုင္ရာ အစၥလာမ္ ဘာသာေရး အက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔
        
          ေပးပုိ႔ျခင္း.........
ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ၿမဳိ႕နယ္သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႔၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္၊
ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ရပ္ကြက္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔၊ စိတၱသုခေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ၿမဳိ႕နယ္အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာန၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္။
ျမဳိ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔၊ ေရႊျပည္သာျမဳိ႕နယ္။
သာသနာေရးဦးစီးမွဴး၊လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဦးစီးဌာန၊ ေရႊးျပည္သာၿမိဳ႕နယ္။
ျပႆနာေပါင္းစုံပူးေပါင္းေျဖရွင္းေရးအဖြဲ႔၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္။
ဥကၠ႒ အုိလမာ၊အစၥလာမ္သာသနာ့ ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရန္ကုန္။
ဥကၠ႒ အစၥလာမ္သာသနာေရးရာေကာင္စီဌာနခ်ဳပ္၊ ရန္ကုန္။
ဥကၠ႒ ေမာ္လဝီမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ရန္ကုန္။
ဥကၠ႒ မြတ္ဆလင္လူငယ္မ်ားဘာသာေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရန္ကုန္။
ဥကၠ႒ ျမန္မာမြတ္ဆလင္အမ်ဳိးသားေရးရာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ရန္ကုန္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး-(၁၀)၊ (၁၁)၊ (၁၂) ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရုံး၊ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္။
လက္ခံ-

  အစၥလာမ္ဘာသာေရးအက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္


ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္၊ ျပႆနာမ်ား ပူေပါင္းေျဖရွင္းေရးဘာသာေပါင္းစုံအဖြဲ႕မွ သေဘားထားထုတ္ျပန္ခ်က္ကုိလည္း ပူးတြဲတင္ျပလိုက္ပါသည္။

                                 ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္းသေဘာထားေၾကညာခ်က္
          ၈.၄.၂၀၁၃(တနလၤာေန႔)တြင္ ၿမဳိ႕နယ္အတြင္း ျပႆနာမ်ဳိးစံု ပူးေပါင္းေျဖရွင္းေရး အဖြဲ႔မွ ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္းသေဘာထားေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ကုိ ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။
         ၇.၄. ၂၀၁၃ရက္ေန႔ ညသန္းေခါင္ယံတြင္ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္၊ အမွတ္(၁၂)ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ မိဘ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္တစ္အိမ္တည္း အိပ္ေမာက်ေနေသာ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ဦးအား ဘာသာကြဲ (အိမ္ေထာင္ရွိ)အမ်ဳိးသားတစ္ဦးမွ ပုိင္နက္က်ဴးေက်ာ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ေရာက္ျပီး မတရား ႀကံစည္ရန္ ျပဳမူက်င့္ႀကံသည့္လုပ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။
          အဆုိပါ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္မတရားက်င့္ႀကံရန္ ႀကဳိးစားအားထုတ္သူအား ၿမဳိ႕နယ္အတြင္း ျပႆနာမ်ဳိးစံု ပူးေပါင္း ေျဖရွင္းေရးအဖြဲ႔မွ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ သေဘာထားတူညီမႈျဖင့္ ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း သေဘာထားေၾကညာခ်က္ကုိထုတ္ျပန္လုိက္သည္။
                                                             
                                                                       ၿမဳိ႕နယ္အတြင္း ျပႆနာမ်ဳိးစံု ပူးေပါင္း ေျဖရွင္းေရး အဖြဲ႔
                                                                       ၈.၄.၂၀၁၃ (၁၂း၁၀)နာရီ

 

 ျပႆနာမ်ား ပူေပါင္းေျဖရွင္းေရး ဘာသာေပါင္းစုံအဖြဲ႕မွ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္
ေရးသူ လူထု ေမာင္ကာဠဳ

စပ္မိစပ္ရာကၽြန္ေတာ္၏အေတြးမ်ား ( ၁ )

 ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို ့ရြာတဲ ့
ဒါဆိုငါက ကံေကာင္းေနတာလား
(ဟင္ ့အင္း ေနအရမ္းပူတယ္)
မိုးရြာတာကမွေတာ္ဦးမယ္
မေန ့ကအိပ္မက္မက္တယ္
အိမ္မက္ထဲမွာ ငါကသူရဲေကာင္း
အိမ္မက္ကႏိုးေတာ့ ေခၽႊးေတြရႊဲလို ့
ငါကိုကအခန္းတံခါး ပိတ္ျပီးအိပ္မိတာကို
ျပတင္းေပါက္ကိုထဖြင္ ့လိုက္တယ္
သတိရခ်င္းေတြက ေျခစုန္ျပစ္ျပီ
ငါ ့အေတြအိမ္ထဲကို ၀င္လာတယ္
သူ ့ေနာက္မွာအလြမ္းက ကပ္ပါလာတယ္
အလိုက္ကမ္းဆိုမသိတဲ ့ ဧည္ ့သည္ေတြဘဲ
ဒီညေတာ ့ အိပ္ေရပ်က္ဦးမယ္ထင္တယ္
အေတြး(၂)
မေန ့ကေတာက္တဲ ့ ေအာ္တယ္
မိုးနဲ ့ေလ လိုက္ေအာ္မိတာ မိုးတဲ ့
ဒီေန ့ ေလဘဲတိုက္တယ္ မိုးမရြာဘူး
ေဖါက္ျပန္ေနတဲ ့သေဘာလား
ပိေတာက္ေတြခါေတာ္ မိွမပြင္ ့နိုင္ေတာ ့ဘူး
ပိေတာက္ကသစၥာရွိပါတယ္
မိုးကမွမရြာတာ
ကံႀကမၼာကိုကေကာင္းသလိုလိုနဲ ့ကြက္ႀကာမိုး ဘဲရြာတယ္
ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုယံုနဲ့ေတာ ့ေဆးမေသာက္ခ်င္ဘူး
ငါကအေမေမြးကတဲ့ကငိုခ်င္နဲ့ကင္ပြန္းတတ္ခဲ ့ေကာင္
မိုးမရြာလဲေန
ပိေတာက္မပြင္ ့လဲရွိပါေစ
ငါ ့ရင္ထဲမွာမင္းရိွေနခဲ့ရင္ေပါ ့
ကဗ်ာေတြေတာင္မွ
ေသြးထြက္သံယိုမျဖစ္နိုင္ေတာ ့ဘူး
ႀကယ္ေႀကြမွဆုေတာင္းေနရင္ ဘယ္တရားပါ ့မလဲ...
 

ဒီမုိရင္တြင္းျဖစ္

တံုးအတဲ့မိန္းမ နဲ႔ ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမ.... ( ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္ )

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားနဲ႔အတိုက္အခံျပဳတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို အားေပးကူညီတယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားရဲ႕ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကိုပဲ ထိုးဆြၿပီး အၿမဲစိတ္တိုတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားရဲ႕အားသာခ်က္ကိုပဲၾကည့္ၿပီး အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေနရာ၊ အေျခအေနမခဲြဘဲ ေယာက္်ားနဲ႔ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္တယ္၊ ေယာက္်ားကို လူပံုအလယ္မွာ မ်က္ႏွာသာမဲ့ေစတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက လူေတြၾကားမွာ ေယာက္်ားကိုမ်က္ႏွာသာေပးတယ္။ ဆံုးမစရာ၊ ေျပာစရာရွိရင္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားမွာပဲေျပာတယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို သိမ္ငယ္ေအာင္လုပ္တယ္။ ေယာက္်ားကိုသိမ္ငယ္ေစတာဟာ ကိုယ့္ကိုသိမ္ငယ္ေစတယ္ဆိုတာကို သူေမ့ေနလို႔ျဖစ္တယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို တန္ဖိုးထားေလးစားတယ္။ ေယာက္်ားကို ေလးစားတာဟာ ကိုယ့္ကိုပိုေပၚလြင္ေစေၾကာင္း သူနားလည္လို႔ျဖစ္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက အတိတ္ေဟာင္းကို ခဏခဏထုတ္ၿပီး ေယာက္်ားကို တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့အနာဂတ္ေရာက္ဖို႔ ဦးတည္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားရဲ႕အမွားကို မလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေယာက္်ားအေၾကာင္းအကုန္သိသူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထင္တယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားရဲ႕အမွားကိုခြင့္လႊတ္ၿပီး ေယာက္်ားဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကီးျပင္းတတ္တဲ့ကေလးလို႔ဆိုတယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက "နင္ ထြက္သြား!" လို႔ ေအာ္ဟစ္တယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက "ငါ့အနားက မခြာနဲ႔"လုိ႔ဆိုတယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို ျမားတစ္စင္းလို တင္းတင္းဆဲြတယ္။ တင္းတင္းဆဲြေလ ေဝးေဝးကိုေရာက္ေလပါပဲ။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို ေလတံခြန္လို လႊတ္တယ္။ လက္ထဲက ႀကိဳးကို စိတ္ေအးလက္ေအးကိုင္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ကိုယ္ေတာ္၊ ကိုယ္တတ္ေၾကာင္းကို ပိုအေရးစိုက္တယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေထာက္ပံ့၊ မွီခိုအားထားဖို႔ကို ပိုနားလည္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားအနား တဖဝါးမွမခြာ ထိန္းေက်ာင္းတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားအနား ခြာလိုက္၊ ကပ္လိုက္လုပ္တယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္တာကို သိေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မျပဳျပင္၊ မဖီးလိမ္းခ်င္ဘူး။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္တာကို သိသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ဖီးလိမ္းျပဳျပင္ဖို႔ မေမ့ဘူး။

တံုးအတဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို ဖိအားနဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈေတြေပးတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက ေယာက္်ားကို စိတ္အားထက္သန္မႈနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈကိုေပးတယ္။

တံုးအတဲ့မိန္းမက သူ႔မ်က္ရည္ၾကားမွာ ေယာက္်ားကိုက်ရႈံးေစတယ္။

ထက္ျမက္တဲ့မိန္းမက သူ႔အရယ္အၿပံဳးၾကားမွာ ေယာက္်ားကိုေအာင္ျမင္ေစတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္း စေန

စိတ္၀င္စားသြားမယ္ေနာ္သရဲပံုျပင္ႏွင့္ သခၤ်ဳိင္းဘုရင္

ဥကၠာကိုကို၊ ေအာင္ခိုင္၊ ေအာင္သစ္လြင္

သုသာန္တာ၀န္ခံအျဖစ္ ၁၉ ႏွစ္ၾကာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္လာခဲ့သည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၀ိညာဥ္ေလာကႏွင့္ပတ္သက္၍ ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုသာ ေရွ႕ေမွာက္မွာၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္ဟု ဦးလွၾကည္ကေျပာပါသည္။ယမကာသမားတစ္ဦး၏ အေလာင္းကိုေျမခ်ရန္ လာေရာက္ၾကသည့္ လူအုပ္စုအတြင္းမွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ထိုယမကာသမား၏ ၀ိညာဥ္က ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာႏွင့္အသံပါ ေျပာင္းလဲသြားကာ အရက္တိုက္ရန္ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။


“အေလာင္းေတာင္ ကားေပၚကမခ်ရေသးဘူး။ ၀င္ပူးတာ။ အရက္တိုက္ပါဆိုတဲ့အသံက ေသသြားတဲ့လူရဲ႕အသံနဲ႔။ ပါးစပ္ထဲကို အရက္ထည့္ေပးလိုက္မွ ထြက္သြားတယ္” ဟု ဦးလွၾကည္က ရွင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျဖစ္ရပ္က သူႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး သူေရာက္ရွိသြားေသာအခါ ပူးကပ္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။

ဦးလွၾကည္က ပဲခူးၿမိဳ႕မွ ဖားကန္သုသာန္တြင္ တာ၀န္ခံအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ယခင္က စည္ပင္၊ သန္႔ရွင္းေရးဌာနတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး တာ၀န္အရ သုသာန္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာရျခင္းပင္။ ဦးလွၾကည္ႏွင့္အတူ ဇနီးသည္ကလည္း အေလာင္းထည့္သည့္ ပ်ဥ္ေခါင္းမ်ားျပဳလုပ္ကာ ေရာင္းခ်သည့္အလုပ္ျဖင့္ စားေသာက္ၾကရသည္။

သုသာန္ေျမအတြင္းမွ အိမ္ေလးတစ္လံုးတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔မိသားစုမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိ။ နာနာဘာ၀ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ယံုၾကည္ေသာ္လည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ဖူးျခင္း
မရွိသျဖင့္ ထူးျခားစြာေၾကာက္လန္႔ ျခင္းမျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔ကဆိုၾကသည္။

“ဒီကို စေရာက္ကတည္းက သုသာန္ထဲမွာ ေျပာထားတယ္။ အသင္တို႔ကိုမေႏွာင့္ယွက္ပါဘူး။ ကၽြႏု္ပ္ကိုလည္း မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔။ တာ၀န္အရ လာရတာပါဆိုၿပီး။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ စာေပေတြအရ၊ ကၽြန္ေတာ့္ျဖတ္သန္းမႈေတြအရ မယံုလို႔မရပါဘူး။ အရင္ကဆို ဒီသုသာန္က ၾကမ္းတယ္လုိ႔နာမည္ႀကီးတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စည္ပင္ကကိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာနဲ႔ ကိုင္ထားတာေပါ့” ဟု ဦးလွၾကည္က သူေနထိုင္ရပံုကို ရွင္းျပသည္။

ျမန္မာ့ေရွး႐ုိးစြဲအယူအဆအရ သခ်ဳင္းဆိုလွ်င္ မဖဲ၀ါပိုင္ဆိုင္သည္ဟု အယူအစြဲရွိၿပီး ပိုင္ရာဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ အပင္ေစာင့္နတ္
မ်ား၊ နာနာဘာ၀ဇာတ္လမ္းမ်ားက သုသာန္တိုင္းတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။ သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားကေတာ့ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ေမတၱာပို႔ျခင္းတို႔ႏွင့္သာ ေျပလည္ေအာင္ ေနထိုင္ၾကသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

“ဒီသုသာန္ထဲက ေညာင္ၾကတ္ပင္ႀကီးဆိုရင္ ဘုန္းႀကီး ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ခဲနဲ႔ေပါက္တာ။ တစ္ခါတုန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဗီဒီယိုၾကည့္ၿပီးအျပန္ အပင္ေအာက္အေပါ့သြားမိတာ ျပန္ထလို႔ကိုမရေတာ့ဘူး။ လက္ဖက္နဲ႔ကြမ္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ရတယ္။ သရဲမရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ျမင္ေတာ့မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားလာေတာ့ မယံုလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္” ဟု ပဲခူးၿမိဳ႕၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္မွ အသက္ ၅၈ ႏွစ္အရြယ္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ ကဆိုသည္။

ဦးအုန္းလႈိင္ထံတြင္ က်င္းတူးျခင္း၊ အေခါင္းစပ္ျခင္းတို႔ကို လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ဦးကေတာ့ “သရဲ ဆိုတာ မျမင္ဖူးေတာ့ ယံုခ်င္စိတ္လည္းမရွိဘူး” ဟု ေျပာလာသည္။

သန္လ်င္၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္မွ က်င္းတူးသမား တစ္ဦးကလည္း “အယံုအၾကည္မရွိဘူးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္တာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့မႀကံဳဖူးဘူး” ဟု ေျပာသည္။

သုသာန္အေျပာင္းအေရႊ႕မ်ားတြင္ ၀ိညာဥ္မ်ားကို ကားျဖင့္သယ္ေဆာင္ျခင္း၊ ကားေနာက္တြင္ မျမင္ရသည့္ အေလးခ်ိန္မ်ား ျပည့္ေနသည့္အတြက္ ကားထြက္မရျခင္း၊ အစိုးရအာဏာျဖင့္ အမိန္႔ေပးရျခင္း စသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကေတာ့ နယ္မ်ားမွာသာမက ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာပင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနဆဲျဖစ္သည္။

ေျခာက္လွန္႔ပူးကပ္ျခင္း၊ ထန္းသီးခန္႔ႀကီးသည့္မ်က္လံုးႏွင့္ ထန္းပင္ခန္႔ရွည္သည့္အရပ္ႀကီးႏွင့္သရဲ၊ ကိုယ္ထင္ျပသည့္ ေဒၚကုလားမသရဲ၊ လမ္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္လိုက္လာသည့္ ဆံနီမသရဲ၊ အုတ္ခံုမွာ ထိုင္ေနသည့္ သရဲမႀကီးႏွစ္ဦးစသည့္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ ဇာတ္လမ္းမ်ားက သုသာန္ေတြမွာ နာမည္ႀကီးစၿမဲျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ နာနာဘာ၀ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းမ်ားကို ေျပာျပသူတို႔ကလည္း ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ျခင္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္က မ်ားၾကေလသည္။

သုသာန္တြင္ ေန႔ေရာညပါ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကသူမ်ားကေတာ့ သရဲတေစၧေျခာက္လွန္႔ ျခင္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မၾကံဳ ေတြ႕ခဲ့ၾကရေၾကာင္း တညီတၫြတ္တည္း ေျပာၾကပါသည္။

“ကိုယ့္ကိုအရိပ္အေယာင္ျပ ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ေနေနသာသာ သူေတာင္မွပဲ နာရီ၀က္ေလာက္မွာ ျပာဘ၀ ေရာက္သြားတာ။ ဒီလို
အယူေတြက မရွိတာ ေကာင္းပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရေ၀းသုသာန္မွ မီးသၿဂၤဳိဟ္ေပးေနသည့္ စည္ပင္၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ၅၁ ႏွစ္အရြယ္ ဦးလွၾကည္ကလည္း “ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ပါပဲ” ဟု ဆိုပါသည္။

သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ သုဘရာဇာ ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းမ်ားထဲမွ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ ႐ုပ္ရည္ၾကမ္း
တမ္းျခင္းစသည့္ ပံုရိပ္မ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ ယေန႔ေခတ္ သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ အရက္ေသစာေသာက္စားမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္႐ံုသာမက သူတို႔၏ လက္ေအာက္မွ က်င္းတူးသူ၊ အေခါင္းစပ္သူတို႔ကိုလည္း ေသာက္စားမူးယစ္ျခင္း တားျမစ္ထားၾကသည္။

“လူေတြက ကိုယ့္အပူနဲ႔ ကိုယ္လာၾကတာ။ ကိုယ္ကမူးယစ္ေနၿပီး အမွားလုပ္မိရင္ သူတု႔ိေတြ ပိုၿပီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရမွာေပါ့” ဟု သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္မွ က်င္းတူးသမား ကိုသန္႔စင္က ေျပာသည္။

သုသာန္တြင္ က်င္းတူးသည့္သူကို ရွာေဖြရသည္ကလည္း အလုပ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သုဘရာဇာဆိုသည့္စကားႏွင့္ သိကၡာက်သည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည့္ ပတ္၀န္းက်င္တို႔ေၾကာင့္ ေျမက်င္းတူးသည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္မည့္သူ ရွားပါးျခင္းျဖစ္သည္။

သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံျခင္း ကိစၥရပ္မ်ားကို ကူညီ႐ံုသာမက၊ အေခါင္းစပ္ျခင္း၊ မွတ္တိုင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ အုတ္ဂူေဆာက္ေပးျခင္းတို႔ကိုပါ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံရန္ က်င္းတစ္က်င္းတူးလွ်င္ က်င္းတူးသမားကို ေငြေလးေထာင္က်ပ္ခန္႔ ေပးရသည္။ သစ္သားအေခါင္းတစ္လံုးေရာင္းခ်ရပါက အျမတ္ေငြ
ႏွစ္ေထာင္က်ပ္ခန္႔ က်န္ၾကသည္။ တာ၀န္ခံတစ္ဦး၏ လစာမွာ ခုနစ္ေသာင္းက်ပ္ခန္႔သာ ျဖစ္သည္။

ထို၀င္ေငြမ်ားႏွင့္ပင္ သုသာန္အတြင္း ေနထိုင္ၾကသည့္ မိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းၾကရသည္။ ဖားကန္သုသာန္မွ ဦးလွၾကည္၏ သမီးႏွစ္ဦးမွာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးက ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ
ဆရာမအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။

ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္မွ ဦးအုန္းလႈိင္၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေျမးျမစ္မ်ားကေတာ့ သူ၏လုပ္ငန္းကို ၀င္ေရာက္ကူညီလုပ္ကိုင္ေန
ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ နိမ့္က်သည့္အလုပ္ဟု ပတ္၀န္းက်င္က သတ္မွတ္ထားၾကေသာ္လည္း သူတု႔ိ၀မ္းမနည္းပါ။ သမၼာအာဇီ၀ အလုပ္ျဖစ္၍ ျမတ္သည္ဟုသာ ခံယူထားၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သုသာန္တာ၀န္ခံ မိသားစုကို
အနီးအနားရပ္ကြက္မ်ားက ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား အနည္းငယ္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ လူေတြေသရင္ ႀကိဳက္မွာေပါ့ဟူသည့္ အေျပာအဆိုမ်ားကို အေတာ္အားတင္းခံစားခဲ့ရသည္ဟု ဦးလွၾကည္ကဆိုပါသည္။

“ေၾကးစည္သံၾကားမွ ထမင္းစားရတဲ့ လူေတြလို႔ အေျပာခံရတယ္။ မနာပါဘူး။ သမၼာအာဇီ၀ လုပ္တာပဲေလ” ဟု က်င္းတူးသမား ကိုသန္႔စင္က ေျပာသည္။

ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ကေတာ့ မိသားစုကို ေအာက္ပါအတိုင္း မွာၾကားထားခဲ့သည္။

“အရင္တုန္းက ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အခု ဒီအလုပ္က အဆင္ေျပတယ္။ သားသမီးေတြ ပညာသင္တာ ဒီအလုပ္ပဲ။ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္အလုပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မပ်က္နဲ႔။ အလုပ္ကို မေစာ္ကားနဲ႔လို႔မွာထားတယ္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ျဗဟၼစိုရ္ နာေရးကူညီမႈအသင္းမွ ဒုတိယဥကၠ႒ဦး၀င္းျမင့္က“စ႑ာလတို႔၊ သုဘရာဇာတို႔ဆိုတာ လူမႈ၀န္းက်င္က အနိမ့္ဆံုးအလုပ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာ။ ဒီအလုပ္ကို ဦးေက်ာ္သူတု႔ိလို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သူေတြေတာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ေပးေနတာဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ေတြရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အယူသီးမႈေတြကို ဖယ္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။

ယခင္ေခတ္မ်ားက သုသာန္တြင္ က်င္းတူးေပးျခင္း၊ ေျမျမႇဳပ္ေပးျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္သည့္ သုဘရာဇာမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။ ယခုေခတ္တြင္ သုသာန္မ်ားကို စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီက တာ၀န္ယူၿပီး တာ၀န္ခံမ်ား ခန္႔အပ္ထားၾကၿပီ
ျဖစ္သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာသည့္အခါ နယ္မွ သုသာန္တာ၀န္ခံအခ်ဳိ႕အတြက္ အနည္းငယ္ အခက္အခဲႀကံဳၾကရသည္ဟု ဆိုသည္။

နာေရးကူညီမႈ အသင္းမ်ားက အေလာင္းကိုပို႔ေဆာင္ေပး႐ံုသာမကဘဲ အေခါင္းမ်ားကိုပါ လွဴဒါန္းလာၾကေသာေၾကာင့္ ဦးလွၾကည္တို႔ သုသာန္အတြင္းမွ အေခါင္းလြတ္အခ်ဳိ႕ ဖုန္တက္လာခဲ့သည္။ သုသာန္ေျမအနီးထိ ေရာက္ရွိတိုးခ်ဲ႕လာၾကသည့္ လူေနရပ္ကြက္မ်ားေၾကာင့္ ေညႇာ္နံ႔ထြက္သည့္ မီးသၿဂၤဳိဟ္ျခင္းကိုလည္း ရပ္ဆိုင္းထားၾကခဲ့ရသည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ပိုင္ရွင္မဲ့အေလာင္းမ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္း၊ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေျမျမႇဳပ္ေပး ၾကရသည္။ ေငြမတတ္ႏိုင္၍ ဖ်ာလိပ္ႏွင့္ထမ္းလာသည့္ အေလာင္းအခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေမတၱာျဖင့္ကူညီေပးၾကရသည္။ ေျမျမႇဳပ္ၿပီး သံုးလခန္႔အၾကာမွ ရာဇ၀တ္မႈေပၚ၍ အေလာင္းျပန္ေဖာ္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ႀကံဳေတြ႕ရသည့္အျပင္ တရား႐ံုးတြင္ သက္ေသလိုက္ေပးရျခင္းမ်ဳိးလည္းရွိသည္။

ညဘက္တြင္ သုသာန္အတြင္း ဓူတင္ေဆာင္၊ တရားက်င့္ႀကံေတာ္မူၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း၊ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုေပးျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရသည္။

ထိုၾကားထဲ သုသာန္အေျပာင္းအေရႊ႕ရွိသည္ဟူသည့္ ေကာလာဟလမ်ားက ျပန္႔တတ္သည့္အတြက္ ဦးလွၾကည္ကေတာ့ သုသာန္အတြင္းမွာပင္ “အေျပာင္းအေရႊ႕မရွိပါ” ဟူ၍ စာေရးထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အယူသီးေနဆဲျဖစ္သည့္ အနီးအနား ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္လည္း သူတို႔ကအဆင္ေျပေအာင္ေနထိုင္ၾကရသည္။

“အရင္ကဆို အသုဘအိမ္ ဘယ္နားလဲေမးရင္ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ အသုဘလာပို႔တဲ့ကားက ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေခါင္းျပန္လွည့္ရင္ လက္မခံၾကဘူး။ အေလာင္းေတြကေတာ့ ဒုကၡေရာက္လာတဲ့ လူဆိုရင္ ကူညီေပးရတာပဲ။ သာေရးဆိုတာက ပိုက္ဆံရွိလို႔ လုပ္တာ။ နာေရးက တားလို႔မရဘူး။ တခ်ဳိ႕ေထာင္ထဲမွာ ေသတဲ့အ ေလာင္းေတြဆို ပိုင္ရွင္မဲ့ေတြပဲ။ ကိုယ္ကပဲတရားနာတာ၊ ထမင္းထုပ္ထည့္ေပးတာ အကုန္လုပ္ေပးရတယ္” ဟု ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္မွ ဦးအုန္းလႈိင္က ရွင္းျပသည္။

သို႔ေသာ္လည္း တိုးတက္လာေသာ ေခတ္အရ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔သည္လည္း အယူသီးမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကပါၿပီ။ သုသာန္ေျမအနီးတြင္ ပတ္ပတ္လည္ တည္ေဆာက္ထားထည့္ အိမ္မ်ားရွိလာသည္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုအကူးကို သုသာန္အလယ္တည့္တည့္မွ လမ္းေဖာက္သြားလာေနၾကျခင္းမ်ားလည္း ရွိလာသည္။ နိမ့္က်ျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ျခင္းမ်ားလည္း အရာမ၀င္ေတာ့။ သုသာန္ေျမမ်ားသည္ ညသန္းေခါင္တြင္ ေခြးအူသံတညံညံျဖင့္ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ေတာ့။

“ေခြးေတြကေတာ့ မိတ္လိုက္တဲ့ရာသီဆို တစ္ေကာင္အူရင္ ဆက္တိုက္အူၾကေတာ့တာပဲ” ဟု ဦးအုန္းလႈိင္က သုသာန္အတြင္းရွိ ေခြးမ်ားကို ေမးေငါ့ေျပာရင္း သေဘာတက် ရယ္ေနသည္။

ေရွးျမန္မာေခတ္မ်ားတြင္ အေခါင္းစပ္ျခင္း၊ အလွဆင္ယင္ျခင္း၊ အေလာင္းထမ္းျခင္း၊ တြင္းတူးျခင္း၊ ေျမျမႇဳပ္မီး႐ႈိ႕၍ အ႐ိုး
ေကာက္ျခင္း စသည့္ စ႑ာလငါးမ်ဳိးရွိသည္ဟု က်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္သူတို႔ကိုလည္း သုဘရာဇာဟူ၍ အမည္တြင္ သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ သုသာန္တာ၀န္ခံတို႔သာရွိပါေတာ့သည္။

သန္လ်င္ၿမိဳ႕၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္ တာ၀န္ခံဦးစံရွားကေတာ့ “နိမ့္က်တဲ့အလုပ္ကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တို႔က လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ အဘကေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ျမတ္တဲ့အလုပ္လို႔ ယူဆတယ္” ဟု သူ၏ ခံယူခ်က္ကိုေျပာပါသည္။

သုသာန္ေစာင့္ မဖဲ၀ါပိုင္ဆိုင္သည့္ သခၤ်ဳိင္းေျမတစ္ခုအတြင္းမွ ေပါက္တူးေပါက္သံ တဒုတ္ဒုတ္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေန႔လယ္ခင္း ေလျပည္ညင္းေၾကာင့္ လြင့္ပါေနသည့္ ရြက္ေျခာက္တု႔ိအသံ တရွဲရွဲက ေျမက်င္းေပါက္သံႏွင့္အတူေရာ
ေထြးေနသည္။ မၾကာမီမွာ ေၾကးစည္သံတဒူဒူျဖင့္ အသုဘ သံေ၀ဂသံကို ၾကားရမည္။ ငိုေႂကြးသံမ်ားလည္း ပ်ံ႕လြင့္လာလိမ့္မည္။

၂၀၁၃၊ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ အသုဘအတြက္ ဖားကန္သုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးလွၾကည္၏ ဇနီးျဖစ္သူက သစ္သားမွတ္တိုင္ေပၚတြင္ အမည္ႏွင့္ အသက္ကို ေဆးျဖင့္ ေရးထိုးေနသည္။

ဦးလွၾကည္ကေတာ့ သူ႔ဆီေရာက္လာသည့္ ႐ုပ္အေလာင္းအတြက္ သံဃာပင့္၍ သရဏဂံုတင္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ အနီးအနား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆီသို႔ ခပ္ေအးေအးပင္ ေဆးေပ့ါလိပ္ဖြာလ်က္ လွမ္းထြက္သြားေလသည္။ဥကၠာကိုကို၊ ေအာင္ခိုင္၊ ေအာင္သစ္လြင္

သုသာန္တာ၀န္ခံအျဖစ္ ၁၉ ႏွစ္ၾကာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္လာခဲ့သည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၀ိညာဥ္ေလာကႏွင့္ပတ္သက္၍ ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုသာ ေရွ႕ေမွာက္မွာၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္ဟု ဦးလွၾကည္ကေျပာပါသည္။ယမကာသမားတစ္ဦး၏ အေလာင္းကိုေျမခ်ရန္ လာေရာက္ၾကသည့္ လူအုပ္စုအတြင္းမွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ထိုယမကာသမား၏ ၀ိညာဥ္က ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာႏွင့္အသံပါ ေျပာင္းလဲသြားကာ အရက္တိုက္ရန္ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။


“အေလာင္းေတာင္ ကားေပၚကမခ်ရေသးဘူး။ ၀င္ပူးတာ။ အရက္တိုက္ပါဆိုတဲ့အသံက ေသသြားတဲ့လူရဲ႕အသံနဲ႔။ ပါးစပ္ထဲကို အရက္ထည့္ေပးလိုက္မွ ထြက္သြားတယ္” ဟု ဦးလွၾကည္က ရွင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျဖစ္ရပ္က သူႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး သူေရာက္ရွိသြားေသာအခါ ပူးကပ္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။

ဦးလွၾကည္က ပဲခူးၿမိဳ႕မွ ဖားကန္သုသာန္တြင္ တာ၀န္ခံအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ယခင္က စည္ပင္၊ သန္႔ရွင္းေရးဌာနတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး တာ၀န္အရ သုသာန္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာရျခင္းပင္။ ဦးလွၾကည္ႏွင့္အတူ ဇနီးသည္ကလည္း အေလာင္းထည့္သည့္ ပ်ဥ္ေခါင္းမ်ားျပဳလုပ္ကာ ေရာင္းခ်သည့္အလုပ္ျဖင့္ စားေသာက္ၾကရသည္။

သုသာန္ေျမအတြင္းမွ အိမ္ေလးတစ္လံုးတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔မိသားစုမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိ။ နာနာဘာ၀ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ယံုၾကည္ေသာ္လည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ဖူးျခင္း
မရွိသျဖင့္ ထူးျခားစြာေၾကာက္လန္႔ ျခင္းမျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔ကဆိုၾကသည္။

“ဒီကို စေရာက္ကတည္းက သုသာန္ထဲမွာ ေျပာထားတယ္။ အသင္တို႔ကိုမေႏွာင့္ယွက္ပါဘူး။ ကၽြႏု္ပ္ကိုလည္း မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔။ တာ၀န္အရ လာရတာပါဆိုၿပီး။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ စာေပေတြအရ၊ ကၽြန္ေတာ့္ျဖတ္သန္းမႈေတြအရ မယံုလို႔မရပါဘူး။ အရင္ကဆို ဒီသုသာန္က ၾကမ္းတယ္လုိ႔နာမည္ႀကီးတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စည္ပင္ကကိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာနဲ႔ ကိုင္ထားတာေပါ့” ဟု ဦးလွၾကည္က သူေနထိုင္ရပံုကို ရွင္းျပသည္။

ျမန္မာ့ေရွး႐ုိးစြဲအယူအဆအရ သခ်ဳင္းဆိုလွ်င္ မဖဲ၀ါပိုင္ဆိုင္သည္ဟု အယူအစြဲရွိၿပီး ပိုင္ရာဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ အပင္ေစာင့္နတ္
မ်ား၊ နာနာဘာ၀ဇာတ္လမ္းမ်ားက သုသာန္တိုင္းတြင္ ရွိေနခဲ့သည္။ သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားကေတာ့ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ေမတၱာပို႔ျခင္းတို႔ႏွင့္သာ ေျပလည္ေအာင္ ေနထိုင္ၾကသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။

“ဒီသုသာန္ထဲက ေညာင္ၾကတ္ပင္ႀကီးဆိုရင္ ဘုန္းႀကီး ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ခဲနဲ႔ေပါက္တာ။ တစ္ခါတုန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဗီဒီယိုၾကည့္ၿပီးအျပန္ အပင္ေအာက္အေပါ့သြားမိတာ ျပန္ထလို႔ကိုမရေတာ့ဘူး။ လက္ဖက္နဲ႔ကြမ္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ရတယ္။ သရဲမရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ျမင္ေတာ့မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ မ်ားလာေတာ့ မယံုလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္” ဟု ပဲခူးၿမိဳ႕၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္မွ အသက္ ၅၈ ႏွစ္အရြယ္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ ကဆိုသည္။

ဦးအုန္းလႈိင္ထံတြင္ က်င္းတူးျခင္း၊ အေခါင္းစပ္ျခင္းတို႔ကို လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ဦးကေတာ့ “သရဲ ဆိုတာ မျမင္ဖူးေတာ့ ယံုခ်င္စိတ္လည္းမရွိဘူး” ဟု ေျပာလာသည္။

သန္လ်င္၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္မွ က်င္းတူးသမား တစ္ဦးကလည္း “အယံုအၾကည္မရွိဘူးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္တာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့မႀကံဳဖူးဘူး” ဟု ေျပာသည္။

သုသာန္အေျပာင္းအေရႊ႕မ်ားတြင္ ၀ိညာဥ္မ်ားကို ကားျဖင့္သယ္ေဆာင္ျခင္း၊ ကားေနာက္တြင္ မျမင္ရသည့္ အေလးခ်ိန္မ်ား ျပည့္ေနသည့္အတြက္ ကားထြက္မရျခင္း၊ အစိုးရအာဏာျဖင့္ အမိန္႔ေပးရျခင္း စသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကေတာ့ နယ္မ်ားမွာသာမက ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာပင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနဆဲျဖစ္သည္။

ေျခာက္လွန္႔ပူးကပ္ျခင္း၊ ထန္းသီးခန္႔ႀကီးသည့္မ်က္လံုးႏွင့္ ထန္းပင္ခန္႔ရွည္သည့္အရပ္ႀကီးႏွင့္သရဲ၊ ကိုယ္ထင္ျပသည့္ ေဒၚကုလားမသရဲ၊ လမ္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္လိုက္လာသည့္ ဆံနီမသရဲ၊ အုတ္ခံုမွာ ထိုင္ေနသည့္ သရဲမႀကီးႏွစ္ဦးစသည့္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ ဇာတ္လမ္းမ်ားက သုသာန္ေတြမွာ နာမည္ႀကီးစၿမဲျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ နာနာဘာ၀ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းမ်ားကို ေျပာျပသူတို႔ကလည္း ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ျခင္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္က မ်ားၾကေလသည္။

သုသာန္တြင္ ေန႔ေရာညပါ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကသူမ်ားကေတာ့ သရဲတေစၧေျခာက္လွန္႔ ျခင္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မၾကံဳ ေတြ႕ခဲ့ၾကရေၾကာင္း တညီတၫြတ္တည္း ေျပာၾကပါသည္။

“ကိုယ့္ကိုအရိပ္အေယာင္ျပ ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ေနေနသာသာ သူေတာင္မွပဲ နာရီ၀က္ေလာက္မွာ ျပာဘ၀ ေရာက္သြားတာ။ ဒီလို
အယူေတြက မရွိတာ ေကာင္းပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရေ၀းသုသာန္မွ မီးသၿဂၤဳိဟ္ေပးေနသည့္ စည္ပင္၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ၅၁ ႏွစ္အရြယ္ ဦးလွၾကည္ကလည္း “ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ပါပဲ” ဟု ဆိုပါသည္။

သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ သုဘရာဇာ ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းမ်ားထဲမွ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ ႐ုပ္ရည္ၾကမ္း
တမ္းျခင္းစသည့္ ပံုရိပ္မ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ ယေန႔ေခတ္ သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ အရက္ေသစာေသာက္စားမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္႐ံုသာမက သူတို႔၏ လက္ေအာက္မွ က်င္းတူးသူ၊ အေခါင္းစပ္သူတို႔ကိုလည္း ေသာက္စားမူးယစ္ျခင္း တားျမစ္ထားၾကသည္။

“လူေတြက ကိုယ့္အပူနဲ႔ ကိုယ္လာၾကတာ။ ကိုယ္ကမူးယစ္ေနၿပီး အမွားလုပ္မိရင္ သူတု႔ိေတြ ပိုၿပီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရမွာေပါ့” ဟု သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္မွ က်င္းတူးသမား ကိုသန္႔စင္က ေျပာသည္။

သုသာန္တြင္ က်င္းတူးသည့္သူကို ရွာေဖြရသည္ကလည္း အလုပ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သုဘရာဇာဆိုသည့္စကားႏွင့္ သိကၡာက်သည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည့္ ပတ္၀န္းက်င္တို႔ေၾကာင့္ ေျမက်င္းတူးသည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္မည့္သူ ရွားပါးျခင္းျဖစ္သည္။

သုသာန္တာ၀န္ခံမ်ားသည္ အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံျခင္း ကိစၥရပ္မ်ားကို ကူညီ႐ံုသာမက၊ အေခါင္းစပ္ျခင္း၊ မွတ္တိုင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ အုတ္ဂူေဆာက္ေပးျခင္းတို႔ကိုပါ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အေလာင္းျမႇဳပ္ႏွံရန္ က်င္းတစ္က်င္းတူးလွ်င္ က်င္းတူးသမားကို ေငြေလးေထာင္က်ပ္ခန္႔ ေပးရသည္။ သစ္သားအေခါင္းတစ္လံုးေရာင္းခ်ရပါက အျမတ္ေငြ
ႏွစ္ေထာင္က်ပ္ခန္႔ က်န္ၾကသည္။ တာ၀န္ခံတစ္ဦး၏ လစာမွာ ခုနစ္ေသာင္းက်ပ္ခန္႔သာ ျဖစ္သည္။

ထို၀င္ေငြမ်ားႏွင့္ပင္ သုသာန္အတြင္း ေနထိုင္ၾကသည့္ မိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းၾကရသည္။ ဖားကန္သုသာန္မွ ဦးလွၾကည္၏ သမီးႏွစ္ဦးမွာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးက ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ
ဆရာမအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။

ေဖာင္ေတာ္ဦး သုသာန္မွ ဦးအုန္းလႈိင္၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေျမးျမစ္မ်ားကေတာ့ သူ၏လုပ္ငန္းကို ၀င္ေရာက္ကူညီလုပ္ကိုင္ေန
ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ နိမ့္က်သည့္အလုပ္ဟု ပတ္၀န္းက်င္က သတ္မွတ္ထားၾကေသာ္လည္း သူတု႔ိ၀မ္းမနည္းပါ။ သမၼာအာဇီ၀ အလုပ္ျဖစ္၍ ျမတ္သည္ဟုသာ ခံယူထားၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သုသာန္တာ၀န္ခံ မိသားစုကို
အနီးအနားရပ္ကြက္မ်ားက ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား အနည္းငယ္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ လူေတြေသရင္ ႀကိဳက္မွာေပါ့ဟူသည့္ အေျပာအဆိုမ်ားကို အေတာ္အားတင္းခံစားခဲ့ရသည္ဟု ဦးလွၾကည္ကဆိုပါသည္။

“ေၾကးစည္သံၾကားမွ ထမင္းစားရတဲ့ လူေတြလို႔ အေျပာခံရတယ္။ မနာပါဘူး။ သမၼာအာဇီ၀ လုပ္တာပဲေလ” ဟု က်င္းတူးသမား ကိုသန္႔စင္က ေျပာသည္။

ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးအုန္းလႈိင္ကေတာ့ မိသားစုကို ေအာက္ပါအတိုင္း မွာၾကားထားခဲ့သည္။

“အရင္တုန္းက ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အခု ဒီအလုပ္က အဆင္ေျပတယ္။ သားသမီးေတြ ပညာသင္တာ ဒီအလုပ္ပဲ။ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္အလုပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မပ်က္နဲ႔။ အလုပ္ကို မေစာ္ကားနဲ႔လို႔မွာထားတယ္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ျဗဟၼစိုရ္ နာေရးကူညီမႈအသင္းမွ ဒုတိယဥကၠ႒ဦး၀င္းျမင့္က“စ႑ာလတို႔၊ သုဘရာဇာတို႔ဆိုတာ လူမႈ၀န္းက်င္က အနိမ့္ဆံုးအလုပ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတာ။ ဒီအလုပ္ကို ဦးေက်ာ္သူတု႔ိလို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သူေတြေတာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ေပးေနတာဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ေတြရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အယူသီးမႈေတြကို ဖယ္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။

ယခင္ေခတ္မ်ားက သုသာန္တြင္ က်င္းတူးေပးျခင္း၊ ေျမျမႇဳပ္ေပးျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္သည့္ သုဘရာဇာမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။ ယခုေခတ္တြင္ သုသာန္မ်ားကို စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီက တာ၀န္ယူၿပီး တာ၀န္ခံမ်ား ခန္႔အပ္ထားၾကၿပီ
ျဖစ္သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာသည့္အခါ နယ္မွ သုသာန္တာ၀န္ခံအခ်ဳိ႕အတြက္ အနည္းငယ္ အခက္အခဲႀကံဳၾကရသည္ဟု ဆိုသည္။

နာေရးကူညီမႈ အသင္းမ်ားက အေလာင္းကိုပို႔ေဆာင္ေပး႐ံုသာမကဘဲ အေခါင္းမ်ားကိုပါ လွဴဒါန္းလာၾကေသာေၾကာင့္ ဦးလွၾကည္တို႔ သုသာန္အတြင္းမွ အေခါင္းလြတ္အခ်ဳိ႕ ဖုန္တက္လာခဲ့သည္။ သုသာန္ေျမအနီးထိ ေရာက္ရွိတိုးခ်ဲ႕လာၾကသည့္ လူေနရပ္ကြက္မ်ားေၾကာင့္ ေညႇာ္နံ႔ထြက္သည့္ မီးသၿဂၤဳိဟ္ျခင္းကိုလည္း ရပ္ဆိုင္းထားၾကခဲ့ရသည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ပိုင္ရွင္မဲ့အေလာင္းမ်ားကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္း၊ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေျမျမႇဳပ္ေပး ၾကရသည္။ ေငြမတတ္ႏိုင္၍ ဖ်ာလိပ္ႏွင့္ထမ္းလာသည့္ အေလာင္းအခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေမတၱာျဖင့္ကူညီေပးၾကရသည္။ ေျမျမႇဳပ္ၿပီး သံုးလခန္႔အၾကာမွ ရာဇ၀တ္မႈေပၚ၍ အေလာင္းျပန္ေဖာ္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ႀကံဳေတြ႕ရသည့္အျပင္ တရား႐ံုးတြင္ သက္ေသလိုက္ေပးရျခင္းမ်ဳိးလည္းရွိသည္။

ညဘက္တြင္ သုသာန္အတြင္း ဓူတင္ေဆာင္၊ တရားက်င့္ႀကံေတာ္မူၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း၊ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုေပးျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရသည္။

ထိုၾကားထဲ သုသာန္အေျပာင္းအေရႊ႕ရွိသည္ဟူသည့္ ေကာလာဟလမ်ားက ျပန္႔တတ္သည့္အတြက္ ဦးလွၾကည္ကေတာ့ သုသာန္အတြင္းမွာပင္ “အေျပာင္းအေရႊ႕မရွိပါ” ဟူ၍ စာေရးထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အယူသီးေနဆဲျဖစ္သည့္ အနီးအနား ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္လည္း သူတို႔ကအဆင္ေျပေအာင္ေနထိုင္ၾကရသည္။

“အရင္ကဆို အသုဘအိမ္ ဘယ္နားလဲေမးရင္ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ အသုဘလာပို႔တဲ့ကားက ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ေခါင္းျပန္လွည့္ရင္ လက္မခံၾကဘူး။ အေလာင္းေတြကေတာ့ ဒုကၡေရာက္လာတဲ့ လူဆိုရင္ ကူညီေပးရတာပဲ။ သာေရးဆိုတာက ပိုက္ဆံရွိလို႔ လုပ္တာ။ နာေရးက တားလို႔မရဘူး။ တခ်ဳိ႕ေထာင္ထဲမွာ ေသတဲ့အ ေလာင္းေတြဆို ပိုင္ရွင္မဲ့ေတြပဲ။ ကိုယ္ကပဲတရားနာတာ၊ ထမင္းထုပ္ထည့္ေပးတာ အကုန္လုပ္ေပးရတယ္” ဟု ေဖာင္ေတာ္ဦးသုသာန္မွ ဦးအုန္းလႈိင္က ရွင္းျပသည္။

သို႔ေသာ္လည္း တိုးတက္လာေသာ ေခတ္အရ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔သည္လည္း အယူသီးမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကပါၿပီ။ သုသာန္ေျမအနီးတြင္ ပတ္ပတ္လည္ တည္ေဆာက္ထားထည့္ အိမ္မ်ားရွိလာသည္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုအကူးကို သုသာန္အလယ္တည့္တည့္မွ လမ္းေဖာက္သြားလာေနၾကျခင္းမ်ားလည္း ရွိလာသည္။ နိမ့္က်ျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ျခင္းမ်ားလည္း အရာမ၀င္ေတာ့။ သုသာန္ေျမမ်ားသည္ ညသန္းေခါင္တြင္ ေခြးအူသံတညံညံျဖင့္ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ေတာ့။

“ေခြးေတြကေတာ့ မိတ္လိုက္တဲ့ရာသီဆို တစ္ေကာင္အူရင္ ဆက္တိုက္အူၾကေတာ့တာပဲ” ဟု ဦးအုန္းလႈိင္က သုသာန္အတြင္းရွိ ေခြးမ်ားကို ေမးေငါ့ေျပာရင္း သေဘာတက် ရယ္ေနသည္။

ေရွးျမန္မာေခတ္မ်ားတြင္ အေခါင္းစပ္ျခင္း၊ အလွဆင္ယင္ျခင္း၊ အေလာင္းထမ္းျခင္း၊ တြင္းတူးျခင္း၊ ေျမျမႇဳပ္မီး႐ႈိ႕၍ အ႐ိုး
ေကာက္ျခင္း စသည့္ စ႑ာလငါးမ်ဳိးရွိသည္ဟု က်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္သူတို႔ကိုလည္း သုဘရာဇာဟူ၍ အမည္တြင္ သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ သုသာန္တာ၀န္ခံတို႔သာရွိပါေတာ့သည္။

သန္လ်င္ၿမိဳ႕၊ ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းသုသာန္ တာ၀န္ခံဦးစံရွားကေတာ့ “နိမ့္က်တဲ့အလုပ္ကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တို႔က လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ အဘကေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ျမတ္တဲ့အလုပ္လို႔ ယူဆတယ္” ဟု သူ၏ ခံယူခ်က္ကိုေျပာပါသည္။

သုသာန္ေစာင့္ မဖဲ၀ါပိုင္ဆိုင္သည့္ သခၤ်ဳိင္းေျမတစ္ခုအတြင္းမွ ေပါက္တူးေပါက္သံ တဒုတ္ဒုတ္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေန႔လယ္ခင္း ေလျပည္ညင္းေၾကာင့္ လြင့္ပါေနသည့္ ရြက္ေျခာက္တု႔ိအသံ တရွဲရွဲက ေျမက်င္းေပါက္သံႏွင့္အတူေရာ
ေထြးေနသည္။ မၾကာမီမွာ ေၾကးစည္သံတဒူဒူျဖင့္ အသုဘ သံေ၀ဂသံကို ၾကားရမည္။ ငိုေႂကြးသံမ်ားလည္း ပ်ံ႕လြင့္လာလိမ့္မည္။

၂၀၁၃၊ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ အသုဘအတြက္ ဖားကန္သုသာန္ တာ၀န္ခံ ဦးလွၾကည္၏ ဇနီးျဖစ္သူက သစ္သားမွတ္တိုင္ေပၚတြင္ အမည္ႏွင့္ အသက္ကို ေဆးျဖင့္ ေရးထိုးေနသည္။

ဦးလွၾကည္ကေတာ့ သူ႔ဆီေရာက္လာသည့္ ႐ုပ္အေလာင္းအတြက္ သံဃာပင့္၍ သရဏဂံုတင္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ အနီးအနား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆီသို႔ ခပ္ေအးေအးပင္ ေဆးေပ့ါလိပ္ဖြာလ်က္ လွမ္းထြက္သြားေလသည္။

>>Read more<<