ဘက္လိုက္တဲ႔ ကမၻာ

 

အစနဲ႔အဆုံးကို ငါၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
ေရေရရာရာမရွိ...ေဝေဝဝါးဝါး...
ေျခေတြ လမ္းသလားလာလိုက္တာ...
သကၠရာဇ္ေတြ...အလဲလဲအျပဳိျပဳိက်န္ခဲ႔တာ...။

မေရရာတဲ႔ဘဝမွာ
မေသခ်ာတဲ႔ အခ်စ္ကုိ ယုံၾကည္လိုက္ေသး...
ခ်ဳိျမိန္ျခင္းတို႔ ခပ္ပါးပါးေလး
သူ႔နူတ္ခမ္းမွာ ဆိုးေဆးအျဖစ္အေရာင္တင္..
ၾကဴရသမ်ွလူကုိ သူ႔ႏူတ္္ခမ္းဝက
ညႊတ္ညႊတ္ေလး ျပဳံးျပေနေလရဲ႕...။

ခ်စ္ျခင္းတို႔ သူ႔ရင္မွာ..
တကယ္ရွိပါတယ္ဆိုေသးရဲ႕...
ငါ႔လက္ကိုဆုတ္ထားျပီး..
သူ႔အၾကည္႔တို႔က တျခားတစ္ေယာက္ကို...
ရိတိတိ ျပိတီတီနဲ႔ အၾကည္႔တို႔က
ဆူေဝေနေသးတယ္..ဒါ အခ်စ္တဲ႔လား..။

အေကာင္းဆုံးေတြ ေရြးခ်ယ္..
အရင္းႏွီးဆုံး ႏွလုံးသားကုိေပးဆပ္..
မွန္မယ္ထင္သမ်ွ မွားမွားေနခဲ႔တဲ႔ တန္ဖိုးေတြ..
ခပ္ေပါေပါလူေတြၾကားမွာ..
ခပ္ေပါေပါစကားေတြ ငါ႔နားကုိ ယဥ္ပါးေစတယ္..။

ကုိယ္ထင္တာ လုပ္ၾကစတမ္းဆို..
ကမၻာေျမတစ္ခုကိုလုံး..
မီးေလာင္တိုက္သြင္းပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕...
စာနာမူ႔မရွိၾကစတမ္းဆို..
ႏွလုံးသားေတြ ေျခြျဖတ္..နာက်င္မူ႔ေတြပဲေပးနုိင္တဲ႔
နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕...။

ကုိယ္ေကာင္းရင္ေခါင္းမေရြ႕...ဘူးဆိုေသးရဲ႕...
ကိုယ္ေကာင္းျပီး ေခါင္းမေကာင္းတဲ႔လူေတြၾကားမွာ..
စာနာမူ႔တို႔ ၊ၾကင္နာျခင္းတို႔ျပတ္သုဥ္း...
အခ်စ္ကုိ ဗန္းျပ...လူ႔တစ္ဘဝစာလုံး...
ရိုက္ခ်ဳိးေနၾကသံေတြ...တစ္ဝုန္းဝုိင္းတဒုိင္းဒုိင္း...
ႏွလုံးသားေတြ ဝုန္းဒုိင္းလဲျပဳိ...
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္လြင္႔ပါး..
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆုံး..
စာနာသူမရွိ အျပစ္တင္သူခ်ည္႔ျပည္႔ေနတဲ႔ ေလာက...
ျပဳသူအျပစ္မျမင္ ၊စေတးသူအျပစ္တင္..
ကမၻာေျမၾကီးဟာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းခဲ႔ျပီ..။


Posted by နီေသြး